felixmeihuizen

Bron: Rot of ver

 

 

Terwijl de kou laat in treed, veel later als we gewend zijn, zijn langs mijn PC beelden, voorbij gevlogen, via mijn telefoon gesprekken gevoerd, die er op wijzen dat veel mensen hulp nodig hebben, zo als Rundervink beschreef, juist mensen die dat niet willen of ook niet nodig vinden, met alle ellende van dien en vooral voor hun omgeving, zo zou je willen dat klinieken gevuld, konden worden met mensen die geholpen moeten worden, voor eigen best wil, natuurlijk besef ik dat het pijnlijk is, nog pijnlijker voor de ouders, als je toe moet geven, aan het laatste red middel, opsluiting, hulp verlenen met medicatie, een proces dat jaren zal gaan duren, mijn adoptief broer kan daar alles over vertellen, die heeft dat allemaal achter de rug en nog loert de ziekte om de hoek, die kan terugslaan op elk moment, In Groningen het Jellema kliniek, daar zijn knappe dokters al jaren bezig, mensen te helpen, te helpen een waardig mens van je te maken zodat je mee kunt draaien in de samenleving zonder andere mensen schaden te berokkenen, de meeste mensen komen in het gevang terecht, waar met anderen ogen naar de dader word gekeken, omdat de mysterie van de geest van een mens zo complex is, zo in gewikkeld, dat zelfs in Groningen men jaren nodig heeft om de juiste medicatie te vinden, in onze samenleving hebben we geen begrip, nog kennis, nog mogelijkheid om verloren zielen beter te maken en deze armenzielen beseffen niet hoe erg het met hen is gesteld , tot het te laat is, zo als bij mijn adoptiebroer, de in het buitenland van de weg werd geplukt, met al zijn wanen en bij mij de gedachte kwam hem te verlossen uit zijn lijden, gelukkig was er plaats in het Jellema Kliniek en leeft hij nu, vrij en blij en kunnen we samen lachen over vroeger of huilen, Wat een respect heb ik voor hem als je zo naar je zelf durft te kijken, ik krijg er ieder geval kippenvel van.

Beter kippenvel krijgen als anderen tot last wezen, nog erger, je zelf in de weg zitten en anderen de schuld geven, ik weet waar ik over praat, ik heb korter op gesloten gezeten ik hoor jullie hulproep aan, meld je aan, vraag hulp er is altijd een oor dat luistert en helpt je een beter mens te worden, sterkte er mee.

Bron: Ben je ook al geweest? Ik niet

 

 

Het is een foto zo weg gelopen uit het atelier van Rembrand, dit was onze manier van genieten, oliebollen, appelflappen, feest muziek, dansen, blij zijn, met elkaart, mensen uit alle winden van de aardbol, elkaar aanraken, weten dat we leven,de dag er na brak, twee dagen brak, bij komen van al het goede en dan denk ik aan jullie, jullie zo verweg, dan denk ik aan al die donker nachten, waar schimmen gevaarlijk dicht bij komen, veel dichter bij als dat je zou wensen, zelfs de vuurpijlen komen te dicht bij, het was geen spel, het is meenis, wanneer houden we daar mee op ? En de loopgraaf is zo lang, het zand raakt in mijn ogen, zodat ik slecht kan zien, mijn oren gespitst en ook de kogel in mijn geweer, was dat de wens die ik deed ? Was dat de wens voor het nieuwe jaar ? Waar mijn gezin huist, waar mijn geliefde woond en mijn kinderen zijn ? Terwijl ik uitkijk over de bergen om mij heen, gehuld in de mist, waar af en toe de zon door breekt en met de zon mijn hart, mijn borstkast splijt open de warmte treed in en geluk zaligheid doet zijn in treden, natuurlijk mooi gezegt en gedacht, toch is het zo, laat de zon nooit ondergaan, laat die warmte ons nooit verlaten 2016 mogen we daar iets van verwachten ?

Bron: Poepgat,strak dicht geknepen-shitter tightly pinched pressure

 

 

Terwijl ieder mens een droom heeft en sommige zelfs een natte, is het de laatste dag, van het jaar aan gebroken en voor sommige tevens het aller laatste wat ze nog mee mogen maken, als geboren optimist, heb ik dromen genoeg, straalt mijn lach me voor uit of breekt me op, in het nieuwe jaar, mijn haren golven in de wind, passeren de dampkring van het nieuwe jaar, terwijl de vuurpijlen al klaar gezet worden, in flessen of gewoon in de grond, hoeven mijn wapperende haren geen angst te hebben, want ik vlieg in de tijd vooruit, als het waren, gaan de cijfers van het horloge in een noodvaart voorbij, geluiden ijlen weg, verstommen en ik ben even in niemandsland, waar vrede heerst en de wens ook aanwezig is en voelbaar, verwoed probeer ik dat gevoel vast te houden ,op dat het niet ontglipt uit mijn omarming, als of het waar zou mogen wezen, zo zou zijn, een doorbraak in de wereld geschiedenis, terwijl we net de prijs van de vrede hebben mogen ontvangen en meteen in een nieuwe oorlog stappen, die heftiger gaat worden als we ooit gekend hebben, koppensnellers waren ooit ver ledentijd en de tijd haalt ze weer terug, als of we daar behoefte aan hebben, als of we daar op zitten te wachten? En zo ga ik het nieuwe jaar te gemoed, mijn ogen bloed doorlopen, gelukkig is dit van de drank, die me laat vergeten waar we naar toe gaan, met zijn alleen of we dit nu willen of niet. Een gelukkig nieuw jaar gewenst!

Bron: 2015 herzien

Thanks to everyone for reading my Blog and a happy new year

De statistieken hulpaapjes van WordPress.com heeft een 2015 jaarlijks rapport voor deze blog voorbereid.

Hier is een fragment:

In een San Francisco kabelbaan passen 60 mensen. Deze blog werd in 2015 ongeveer 3.500 keer bekeken. Als je blog een kabelbaan zou zijn, zou die ongeveer 58 reizen nodig hebben voordat die zoveel mensen zou kunnen vervoeren.

Klik hier om het complete rapport te bekijken.

Bron: Touw,kabel vislijn kort

 

 

Ook al was je niet van mij, al was je een vreemde, niet eigen bloed, mijn hart staalt, jouw warmte, jouw zijn, aanwezig in mijn leven, jouw stralend gezicht, die lach, die blijdschap, het geluk, dat geluk laat vergeten en laat verdwijnen alle vragen, wat doet het er toe waar je vandaan komt of van wie, belangrijk is je bent en nog veel mooier je bent bij mij, ik mag genieten van je, ik mag je aan schouwen, ik mag je ruiken, mag je aanraken, als je naast me ligt in bed, je gezicht tegen mijn borst legt, je vertrouwen geeft, dan besef ik dat ik leef en dat ik weet waarom! Iedere dag laat je me beseffen dat het de moeite waard is om te leven, te mogen zorgen voor jou, dat je een plaats vind in deze wereld, die steeds moeilijker word, ik zal je leren, hoe je je moet verdedigen, waar je op moet letten, wil je niet verslonden worden, gebruikt, verminkt, nog erger gedood, ik leer je schieten, alleen in nood, ik leer je verbouwen, eten zo van de koude grond, ik leer je jagen, zoeken de goede kruiden die je vind in de bergen om ons heen, ik zal je alles leren omdat je mijn leven kleur geeft, dat terwijl het vlees om mijn botten, verkleurt, ik de weg insla van verrotting, het begin van verlaten, verlaten het leven, het zijn met jouw en voor ik mijn ogen sluit wil ik zeker zijn dat jij weer staat en overleeft, ik hou van je!

Bron: Nou dat is ook wat een beetje

 

 

Gezichtsbedrog, dat is een mooi woord het bestaat uit veertien letters, dat was wel even twee keer natellen, het klopt, wat niet klopt is dat de massa verandert en toch lijkt als of het minder zwaar is, zo is het, als je een zwart vloerkleed in je kamer legt, ineens word het huis warmer en verbruik je minder stroom, dus als het waren foppen we ons zelf, dus zo ook, met mijn huis, ik geef de indruk dat mijn huis kleiner is en dit is goed, het huis overheerst niet de natuur, de natuur overheerst mijn huis, als het waren slokt het mijn huis op en krijgt plaats in de natuur, dat heet dan harmonie en als ik aan de harmonie denk, denk ik aan een trekzak, waar muziek uitkomt, dat heeft niets te maken met mijn huis! Muziek is mooi, als het waren is muziek, als je je ogen sluit een aanvulling van de natuur, zo luister ik graag naar de krekels en heb ik de pest aan muggen en zeker als ze te dicht bij me komen, dan sla ik ze het liefs dood en een bloedspoor is het bewijs, wat eens was een mug was, net zo als ik verbrijzel, bij elke voetstap, slak, mier, zelfs vogelpoep, soms tomaat of kropsla, zo zie je je kunt het nog zo gek niet bedenken, of het kleeft aan je schoen, laarszolen of blote voeten, soms zijn mijn voeten zo vies, dat ik wel drie dagen nodig heb, om al die lijken te verwijderen en zo verwijder ik me zelf ook, als het waren, met een stuk gum, dan wis ik me zelf uit en slechts een veer veegt de resten aan, in de prullenbak en de vuilnisman leegt de emmer, laad hem op en stort hem leeg op de vuilnisbelt ,waar die resten verbrand worden in de ovens en als een sintel eindigt op de afval hoop, waar na ik vermalen word tot as en verspreid word over de akkers en nieuw leven geeft aan mijn tuin of die van U, terwijl de lijken zorgen dat de sla er fris bijstaat en de kippen hun poten laten graven, opzoek naar insecten of graan.

Bron: Pianobord, zonder eten

 

 

Niet dat mijn leven rot is, het is slecht geweest en in tijden dat het me goed ging, voelde ik me nog beroerder, zo beroerd dat ik moest overgeven, terwijl mijn colbert glansde van de kots, gemend met het laats genuttigde maaltijd of drank of schaamhaar, gemengd met snottebel, geel uitgeslagen, beslagen en de geur daar omheen, ik loop met een boog om me zelf heen en ieder ander ook, ik loop als het waren in een kring van de stad, tot ik buiten de stadsmensen ben gelopen, nog steeds, stinkend en geurend naar ransig braaksel en ik mijn ooghoek, zie ik ingeblikt speeksel, gevuld, rijkelijk gevuld met biefstuk en puree, doperwten, Kroketten-mix en nasi ballenflappen of waren het krentenbollen-flappen appel-berenburg-jenever-whisky-wodka-coocaine, gewoon verslikte pindanoot of chips aan de geur kon ik het niet meer thuis brengen, nog de volgorde, laat staan dat die überhaupt bestond, de orde! of volg, wolf, schijthuis, schreeuwlelijk of gewoon zieke man, verloren in de stad, terwijl je alleen waant, maar niet zo is, terwijl je dwaalt,dwaal je samen, deel je samen, verlies je je samen en met je samen je saam, je naam, je geest en gedachten, je verleden en het heden, tot je naar de stomerij gaat waar ieder wijkt, waar de toonbank alleen voor jouw daar is en bedient word als een vorst, al is het gezicht aan de overkant van de balie, bleek en afgeschermd door een, zakdoek omgetoverde tot een masker en puilen de ogen in de kas zielig uit en roepen om hulp, die niet geboden word, nog aanwezig is of zal zijn, het drama ten top, de

camera draait en mijn maag ook en die van U? Toch gaan wij door, door in de stank van braaksel, glad geel en groen, blijft plakken aan mijn hand terwijl ik mijn best doe alle ellende te laten verdwijnen, zo als in een sprookje, sprookje bestaan niet, toch houw is dat beeld vast, als of het de redder in de branding is een boot een reddingsboot, waar is de Kaptein?, waar is de stuurman,matroos, zeil of motor gebleven en waar is het vliegtuig?, weg gevlogen zonder mij. En blijf achter met de troep, net weg gehaald bij de stomerij, gelukkig.

Bron: Waar ging het ook weer over, was het zo, stront in de mond

 

 

Onderzoek, onderzoek, onderzoek, bestaat uit vele soorten, kijken in je kont, kijken naar je zelf, kijken naar beneden of boven, links of rechts en als het niet anders kan verrek je je nek en was je een ei en dan viel je van het hek, dat is het rijm wat ik me herinner van ooit en dat is ook een land, daar moet je voor betalen, mijn land is gratis dit laatste omdat het waarschijnlijk saai is geschreven, Onderzoek betekend kijken naar en dat is raar, want terwijl je kijkt, moet je lezen en denken gelijk en de ellende is, het moet ook kloppen, nu hadden wij vroeger matte kloppers en het stof vloog alle kanten uit en bij wind had je pech, dan werd via het raam alles weer gedropt waar het vandaan kwam, onderzoek betekend tijd, tijd nemen, voor iets waar van je dacht dat het niet belangrijk was, onderzoek betekend, dat het wel, degelijk, belangrijk was, onderzoek laat je beseffen dat de tijd je inhaalt, al liep je, nog zo hard weg en wou je vergeten, alles wat achter je lag, als of een gum alles weg gestreept zou hebben en vergeten was het blad, daar onder, die als een sjabloon een dubbel leven weer gaf, een kopij van je waren, ik, onderzoek betekend dat je de belangrijkheid in ziet van het nu en het verleden, als of twee armen elkaar helpen vast te houden, wat je los liet, onderzoek betekend geduld, het geduld wat je nooit op kon brengen, omdat het leven zo anders liep, omdat alles niet zo liep, als het had zou kunnen wezen, zo als het zou moeten zijn, al waren er geen duisteren machten, die je weer hielden, te zijn die je hoorde te wezen en onderzoek laat je beseffen, dat je nietig bent, dat je alleen mag dragen, je last en dat je die door geeft, zonder het te willen aan je omgeving, je toekomstig, gezin of vrienden kring, onderzoek is de meest geest verruimend middel op de wereld, verslavend, innemend, een roes, de roest van het versleten, verleden, word weg geborsteld, door een borstel van koper, waar de oude glans, word hersteld, slechts voor even en je vervalt terug in je mijmering en onderzoek.

Bron: Stambeeld, Bronze, staal,poederzuiker

 

 

Het gevaar van de Franse patstelling is en dit is werkelijk, een nog gevaarlijker scenario, dat, in de eerst ronde Madame Le Pen een duidelijke overhand had, dus dat betekend dat mensen, anders gestemd hebben, misschien gewoon voor de grap of uit onwetendheid, als of je de vinger op de knop mag hebben van de Atoombom, gewoon! Maar even en na dat in de 2e ronde, echt moesten kiezen, voor hun toekomt, voor wat kies je? De toekomst van je kinderen en ik geloof niet, dat bij extreem rechts, om rechten van de mens gaat of kinderen, nog om verbetering van de huidige politiek, laat staan, dat er meer werk gevonden zou kunnen worden, behalve, gaskamer bouwers en grenzen die sluiten als of die nooit lek waren geweest, misschien een Duitse Atlandticwal hier of een Berlijnse muur daar, die dan, dit gevaar af zou moeten gaan wenden, nog geloof ik in een verbetering van het saamhorigheid gevoel, sociaal met mensen leven in een gemeenschap openstaan voor anderen, ik denk, dat de bruinhemden, weer moord en brand gaan roepen, die geschiedenis kennen we, IS! doet het beter, las ik, die vermoorden gewoon iemand, een ieder die afwijkt aan de norm, dus dat betekend een hoop werk, toch niet het werk waar wij in de Westerse wereld naar streven, zo als met IS, geloof ik niet in extreem rechts en zeker niet, in de achterband van kaal geschoren mensen met een hersens pan nul, in!, die vergeten dat ze met de vinger wijzen en drie vingers, naar hun zelf gericht zijn, niet dat ik een oplossing voor handen heb, gelijk, maar met geduld en een juiste, stem komen we echt wel tot een oplossing, dus speel niet met je stem, het wekt gevaarlijk hoop uit aan Madam Le Pen, want haar handen wringen en popelen om haar nonsens aan ons op te dringen en dan is geen weg terug, groet U op in een extreem recht geregeerde stad? Vraag het Beziers in Frankrijk en er komen steeds meer steden en gemeentes in Frankrijk, die recht bestuurt worden, let op.

Bron: Was het maar waar, kon het zijn

 

 

De Franse hebben gestemd, die uit eindelijk niet de Vichy victorie heeft gebracht, maar toch eng dicht nabij , het is een pat stelling en het zal een factor tijd worden! of een verandering in de politieke benadering van de economie, de toekomst, dus een verbetering, voor het volk, anders kunnen we stellen dat extreem rechts, meer dan twee derde van Frankrijk in het bezit heeft en daarmee de machtigste partij gaat worden van Frankrijk, dit hebben we te danken aan de mensen die de wereld politiek bepalen, oorlogen stimuleren en wapens export bevorderen, het plunderen van anders mans eigendommen, dus stelen, boeven, tuig, het word tijd dat regeringen begrijpen dat wij ze kiezen en dus voor ons daar zijn en niet anders om, elke ambtenaar moet beseffen dat hij ons dient en niet wij hen, het denken in de wereld zal en moet veranderen willen we deze planeet niet totaal vernietigen, Mars of Jupiter met kans op leven is geen uitkomst, een totale verandering betreft milieu, het omgaan met, zonder winst oog merk, want als mijn leven als gepensioneerde en het geld wat ik ontvang alleen maar bestemt is om de afpersing, te betalen, het instant houden van, zakken Vullers, multinational, dan zijn we op de verkeerder weg, hoe kun je mensen ontslaan, die huizen kopen en dan de lening niet kunnen betalen, waar een aasgier, de bank of privé, profiteert, deze aasgier praktijken moeten veranderen.

Voor de rest gaat het me goed, ik heb lol en geniet van mijn gezin, het weer speelt mee, niet te koud, soms weinig zon, wat wil je in december meer?

De stroom was uit gevallen een stomme werker trok de electreisietijdkabel kapot en een dorp veranderde in de pre historie, kaarsen aan, geen warmte bron, behalve zij die een hout kachel hadden branden en alle moderne huishoudens waren in het donker gehuld, en een ieder die opstond vroeg zich af, zijn wij de enige? Dus nee, dus waarom heeft een dorp geen hulp aggregaat? 2015 nog steeds, nog even, waarom? Omdat de mensen op de posten kortzichtig zijn zich teveel op de borst kloppen en te weinig visie hebben, want dat is wat je nodig hebt als je een belangrijke plaats in de maatschappij in neemt, die elke idioot heeft daar recht op en dit is door privatisering en bagatellisering naar beneden gehaald, je gaat een bejaarde toch niet vertellen hoe het leven in elkaar zit, als snotneus? Dit hokjes gedrag is kenmerkend voor de jaren Tachtig en heeft zich als een octopus, een soort kanker gezwel, ontwikkeld, tot op heden.

De geur verspreid zich zo als de niet helemaal af gedichte wc afvoer in mijn huis, die je laat kokhalzen, er is een hoop om over na te denken, alleen laat dit niet alleen door de politiek gebeuren, de zakkenvullers en het volk? Dat kijkt toe en heeft geen invloed, dit laatste dacht je, vuist op tafel, verander.

Bron: Achterstevoren, naar boven of terug ik weet het niet, wie wel?

 

 

Terwijl mijn verhalen minder spannend worden en het bezoek, mindert, daar in tegen mijn verleden naar boven rolt, waar de golven van de oceaan jaloers op zou wezen, haalt het verleden me in, met een tempo dat ik uit geblust lig op de bank, kapot, wat is moet zijn wat was, dat was en geen van alle is van toepassing voor mij, nog mijn gezin, nog mijn toekomst, terwijl de vogels los gelaten worden uit de kooi, de kinderen lol hebben en de hond dit aankijkt, van moet dat nou, ga ik terug in mijn jeugd, ver weg van hier, toen Nederland bevrijd was en ik in een kamp zat in Bandung, niet wetend of er eten zou zijn, of een gezin, alleen mijn zus die zich over mij bekommerde en het rode kruis, hoe kun je zoveel gaten hebben in je verleden, de kou van de landing, dat gezicht op het paspoort? En nu gebleekt en 65 jaar en nooit komt er een einde, waarom is bij mijn adoptie in1965 mijn rechten ontnomen, waarom hield ieder het zwijgen, waarom moet ik nu graven in het verleden?waarom hebben ze niet gelijk mij dood geschoten, zo als zij deden met mijn echte moeder, waarom ben ik de gene die zoekt en vind en wat je vind breng je naar de politie, dit laatste doe ik niet, om dat het hen niet aan gaat, ik heb eerste schrijven van me terug gelezen en gevonden op internet, terwijl ik heel iets anders zocht en zo draai je dan in een rondje, tot je dol word en het dan ook niet meer weet, waarom moet je betalen voor informatie waar je recht op hebt, waarom moet je zwemmen in het ondiepe terwijl je geen diploma hebt, dit laatste klopt niet want ik heb ze allemaal, toch vind ik dat ieder mens gratis recht heeft op de informatie die beschikbaar is, waarom hebben ze me nooit op mijn rechten gewezen?, als kind en later als volwassenen?

Wat bezield een overheid een kind te ontnemen, wat al ontnomen was? Wat stelt die kinderbescherming dan voor? Wat houd het in? Een kind beschermen voor zijn verleden? Dat werkt niet, een kind zal altijd opzoek gaan, op zoek waar die vandaan komt, niet nu, maar morgen of later zo als ik, niets kan een geest tegen houden in zijn verlangen naar eens, ook al is hij verstoten, geslagen, geschopt, bijna vermoord, de wens te weten, steekt altijd de kop op en daar bestaat geen grens, geen datum of tijd, dus bij deze verzoek ik de regering, informatie door te geven zonder betaling, zonder wachtlijsten of afspraken, men weet de mensen te vinden, we leven in 2015, opheldering, zo zou een programma moeten heten, bij de overheid en natuurlijk vergt dit veel werk, dus! En bij deze dank ik de overheid dat ze toestemmen in mijn gedachte op dat niemand, daar door heen hoeft wat mij overkomt.

Bron: Groengras,daarna dor

 

 

Zo als de Kaptijn in Kuifje roept bommen en granaten, zo roepen de wereld leiders van heden het zelfde en die zelfde wereld leiders willen de wereld redden, alle vervuiling waar ze dik geld aan verdient hebben, gaat nu nog meer geld kosten om op te ruimen en wie betaald dat? Goed geraden.

Zo werd ik gisteren weer terug gebracht, naar weleer een telefoon gesprek met mijn half broer uit Amerika, hij blijkt tweeënhalf jonger te zijn als ik en is geboren in Amsterdam en kon zich herinneren dat hij een broer had, wel pas twee en zestig jaar later, dit kan voor komen, dat kan een ieder overkomen, hij is priester geworden, heeft zijn eigen gemeenschap, waar hij voor zorgt, vroeger was hij bij de hels angels, hoe kan het leven anders lopen.

Als je geconfronteerd word met je zelf en dit laatste kan ik me ook herinneren, wij hebben de pech of het geluk gehad niet samen op gegroeid te zijn, want dit blijft de eeuwige vraag? Wat is of was beter geweest? Misschien was mijn verblijf in dat eenzame mist landschap, dat worstelen, verloren zijn beter, dan als slaaf gebruikt te worden door het gezin waar ik niet in paste, nog gewenst was.

Als volwassen mensen, praat je dan, voor hem was het een opluchting, dat hij uit eindelijk niet de oudste was, wat dit nu echt inhoud? Weet ik ook niet, kan me daar weinig van voorstellen, omdat ik altijd de oudste ben geweest, buiten die korte jaren met mijn zusje van een jaar ouder, die ik vorig jaar heb ontheven, van haar dwangmatig bezorgt zijn om mij en dit laatste heeft geholpen, ze zorgt nu goed voor haar eigen gezin en geniet, de dagen die resten.

Mijn broertje heet Roland en heb hem ooit gezien als kind en ooit in een krantenknipsel toen hij in Amerika aankwam, al was dit pas een jaar of zes geleden, hij heeft een andere moeder, mijn baboe, mijn moeder Koekkoek, zo is deze tijd waarin we leven, mooi, het is mooi dat je met de andere kant van de wereld kunt praten, veel mooier is dat naar mate je ouder word, ook milder bent geworden en dat je snapt dat ieder zijn kruis draagt en hij figuurlijk, getatoeëerd op zijn schouder, dus door welke hel hij is gegaan, heb ik maar niet gevraagd en dat gaat me ook niets aan.

Zo kropen zijn stem en woorden door de telefoon in mijn oor en vandaar in mijn hersens, waar een chemische reactie plaats vond en nog steeds ben ik aan het onderzoeken, wat het voor hem en mij zelf is, wat dit gesprek brengt, zoveel gevoelens naar boven, van bommen en granaten.

Bron: Sultanaswing

 

 

Vandaag niets te mopperen, terwijl de wereld zich om me heen opmaakt voor een oorlog en dit is zeker niet mijn oorlog, wel begrijp ik dat we in moeten grijpen voor ze mijn schilderijen vernietigen en alle ander kunst van de wereld, ik ben moe, ik kan mijn moeder niet vinden, zij waar ik uit de schoot geworpen ben, die ik niet heb kunnen beschermen, waar ik niet eens een beeld van heb, behalve een foto en ook dat zegt me niets, zo als het niets, niets blijft, leeg, was het maar een plastic zak, die ik eg kon frommelen en in een ander zak kon stoppen als afval, zo als ik me voel, gedumpt, weg gesmeten op een hoop en de regering helpt een handje mee, omdat het goed koper is voor ze, zo als alles goedkoper moet zijn, terwijl elders geld over de balk gegooid mag worden, ook al heeft dat geen zin en bedragen worden verhuist naar conto,s en ik moet dan denken, dat is mooit, maar dat is het niet, we worden belazerd, door hen waar we op stemmen, stem gewoon niet! Hou op laat de boel dood bloeden, zo als wij dood bloeden, het mes op de keel, iets aan getrokken en het mes raakt de slag ader, geen ontkomen aan! Slechts spartelingen, vier poten, stribbelen tegen, tegen wat? De dood die volgt daar op, onherroepelijk en Den Haag viert feest, de kurken worden ontkurkt en de roes slaat toe en U? Vreet minder, U eet van de voedselbank, de schimmels vreten U langzaam op, maar U weet niet, zo als U niet wist te vergaren, zo als Den Haag vergaart, waar een hark normaal voor de tuin bestemt is, niet zo in de politiek, daar is een hark voor vergaren en baard U zorg en mij ook, het zijn vrienden van vrienden en kennissen van kennissen en die moeten we bevriend houden, zo als we houden van geld, je mag slecht even ruiken aan dit genot en dan word het weg geschoven, naar kanalen die we niet kennen en nooit bereikt het doel waar het voor bestemt was, maar een illusie is daar om in te geloven, ik doe het ieder geval niet, de zeepbel, knapt en met dat waar het Nederlandse volk en zijn droom, bedankt, regering, fijn dat u daar voor ons bent.

Bron: Tegels in de oven

 

Terwijl vannacht de eerste nacht vorst is geweest, waardoor ik wakker werd van de kou en dat is niet de fijnste manier wakker te worden, een paar uur later, scheen de zon alweer en word het veertien graden, dat is een mooie smoes de stalen trap te gaan schilderen, die hopelijk dit week einde met behulp van de jagers geplaatst zal worden.

Nadat we, ons gezin, een beroerde week achter de rug hebben gehad, dit alles heeft te maken met de gemeente, die ons vorig jaar beloofde, dat we een etage mochten bouwen, ik moest dan wel even inschrijven als boer bedrijf, dus zo gezegd zo gedaan en worden we door alle overheids instantie aangevallen. voor mij vertrouw zelfs je burger vader niet.

Omdat ik in het nieuwe jaar, het nieuwe atelier in gebruik ga nemen, heb ik een sponsor gevonden, via Duitsland en Parijs, ik wilden pigmenten hebben en vroeg wat dat zou gaan kosten? Het antwoord luide! U bent kunstenaar en dat kost U niks, ik dacht dat ik van mijn stoel viel en tevens was ik blij, mijn eeuwige vertrouwen in de mede mens, werd in een seconde hersteld, de dag daar op een keurige folder met kleuren, waar een schilders pallet alleen maar vrolijk van word, dus volgende week, word het met een bezorg diens gebracht en werd verzekerd dat als ik meer kleuren nodig had, ik niet moest verzuimen, dit aan te geven, wat! Wil je nog meer, daar kan Talens uit Badhoevedorp een voor beeld aan nemen, want van dat bedrijf heb ik nooit meer iets vernomen. Want wat moet je met een kist vol, van 250 ml verf, die zo hard is geworden dat je er iemand de hersens mee in kunt slaan? Niks, zo als altijd ik laat me niet kisten en ga door, ik hoop dat het met de rechtbank in Montpellier, ook zo afloopt, gelukkig een nieuwe advocaat toe gewezen gekregen, dus mouwen opstropen en? Natuurlijk afwachten.

Bron: Wel godverdomme

 

 

Het Leven is mooi, terwijl de wereld op weg is naar een oorlog, die ze zelf geschapen hebben. Wij willen genieten, genieten van het leven, zo als een glaswijn rood, vol van kleur, terwijl de damp van rook de huiskamer vult, geniet ik van het leven, ook al is om me heen niet alles zo als ik zou wensen, maar wie ben ik, ik deed het zelfde een halve eeuw geleden, ook ik, was eens opzoek, op zoek naarme zelf, terwijl ik voor de spiegel stond en het eigenbeeld niet kon zien, zelf een bril was niet voorhanden en werd me ook niet aan geraden, zo zie ik vandaag de kinderen iets boven de vijf en twintig jaar, die zoeken, naar hen zelf en denk, doe en ga, als je die weg van mij wilt afleggen, ik wens je sterkte toe.

Nooit zal ik aanraden te gaan waar ik vandaan kwam of waar ik naar toe zal gaan, nooit zal ik vragen te drinken zo als ik doe, waar flessen in geruild worden voor zakken van tien lieter en dat scheelt een hoop flessen, zo is de helft van mijn tekst verdwenen en zijn woorden uit mijn mond vervaagt en het is moeilijk de woorden, trug te vinden in de tijd, dus breek ik niet mijn benen en ga door, waar we zijn gebleven, de zonschijnt en geeft de warmte die we zoeken, want elk kind zoekt geborgenheid en vandaag de dag zie ik kinderen met een geweer, welke waanzinnege is op dat idee gekomen?waar kinder horen tespelen met speelgoed, poppen of blokkedozen, waarin de warmte van armen en handen een liefde volle kus, genegenheid de weg naar vrijheid bied, de warmte die door gegeven word aan kinderen en klein kinderen, al die vluchtelingen die alleen gezien hebben de angst, wat heb ik met jullie te doen, wat wens ik jullie ogen het mooie wat wij hebben om ons heen, maak deel uit van ons en later als je groot bent, vertel het verder, hoe het ook kan wezen, zelfs als wees, dat er een ander leven bestaat, waar in liefde belangrijker is, dan al dat geweld waar in je op groeide en nooit om hebt gevraagt en het is zondag vandaag, als niet gelovig man, alleen in bange tijden, wens ik je geluk toe en dat je eens een glas wijn met me kunt drinken en onze ogen kijken naar een betere wereld.

Bron: Storm en regenslag

 

 

Het is zaterdag, op zich niets bijzonders, toch is het een dag om niet te vergeten, als eerste is mijn dochter twee dagen geleden, tien geworden en viert het vandaag, tevens vernam ik het overlijden van Armand, ben ik te min, zong hij ooit en gelijk had hij, als je geen poen hebt ben je niets en ook, ik kamp met geld zorgen, ongeveer 25 dagen zonder geld in de maand, dat valt niet mee, ook maak ik me zorgen om de koelkas die matig gevuld, draait op vollen toeren en dus, voor jan lul aan staat, de auto kan ook al op de schroothoop, die kost alleen maar geld, roken en drinken zou ik op moeten geven, dat spaart geld uit, dit laatste doe ik dus niet, beste oplossing in een kist gaan liggen, was het niet dat ik van huis uit een vrolijk mens ben, dus wil genieten en dit mag waarschijnlijk niet, het voordeel van ouder zijn, is dat je minder nodig hebt, je hoeft niet meer zo nodig, maar zo weinig is toch echt te veel gevraagd, ik vermoed dat alle mensen die op de grens van armoede leven, soms van wanhoop naar een touw grijpen, gelukkig heb ik een gezin die het leven draaglijk maakt, al knaagt en knort mijn maag gevaarlijk vaak, mijn lieve moeder stuurde extra geld op, dus werd het geknor iets minder deze maand, wat als je die niet hebt?

En zo kreeg ik net, een telefoontje, wat je doet beseffen, dat er veel ergere dingen bestaan in het leven, gezondheid! Dat zijn die momenten dat je over leven en dood praat en hoe dapper sommige mensen daar mee om kunnen gaan, die als het waren de dood met een glimlach benaderen, ook al is je leeftijd te jong om te kunnen accepteren dat het eind in zicht is, dan vergeet ik te plekken mijn eigen zorgen voor gezin en honger.

Beneden zijn ze ballonnen aan het opblazen, op naar de pret, wat in Frankrijk betekend Twee uur s,middags tot Vijf uur, dus kort en krachtig, in die paar uur moet snoep en limonade in overvloed zijn en bij afscheid een extra zak snoep als aandenken mee genomen worden en dat was dan de verjaardag, oud en nieuw?klokslag twaalf uur puntmuts op een toeter in de mond, allemaal diep ademhalen en blazen en dat was het dan, op in het nieuwe jaar.

Zo bekijk ik de wereld om mij heen, zo richt ik mijn Atelier opnieuw in, mijn huis is mooier als ooit, mijn dochter, vrouw en hond stralen meer als ooit en mijn vrienden? Wat mis ik hen.

Bron: Waarheen of terug

Zo als altijd komt een reactie later als de daad werkelijk en zo ook ik, ik maak geen uitzondering, ik lag beneveld in mijn bed toen mij vrouw riep kijk wat er gebeurt er zijn van die momenten, dat je je uitsluit van de realiteit, dat je geen zin hebt te weten wat er gaande is in de wereld van vandaag nog morgen, die derde wereld oorlog is allang aan de gang en daar hoef ik niet wakker voor gemaakt te worden, wel word ik wakker als je aan mijn familie komt, diep gelovige mensen, die recht hebben te geloven en natuurlijk weinig te doen hebben met een ongelovige thomas als ik, zij doen mij geen pijn en ik niet hen, dat wat gebeurt in Parijs was al een week bekend, dat het zou gaan gebeuren ergens in Europa, natuurlijk hebben ze de beroemde, beruchte vlag thuis gelaten, zodat ze niet zouden opvallen, veel ergers is dat dit soort onmensen niet terug schrikken van zoveel moorden, als je zelf geen zin meer hebt in het leven, Be eindig dit dan, neem geen onschuldige mensen met je mee, als je zelf totaal mislukt bent, ga! Ga naar daar waar je denkt dat je heen moet! Laat hen met rust die gezellig met vrienden uit zijn, genieten van wat het leven brengt en breng geen ellende, daar zitten wij niet op te wachten, Europa en de wereld, zoek nog steeds vrede en voor hen die geen bril hebben VREEDE, geweld zoeken wij niet, dit kennen we uit het verleden, U daar in dat verre land of niet ver weg van hier, wat wilt u bijdragen aan de VREEDE?ik schrijf dit groot op dat U uw bril kunt op houden, U dacht Europa in slaap gesust te hebben met jullie drugs, het tegendeel is waar, we zijn zo alert en wijzen elke vorm van geweld van Uw kant af, wij willen kinderen die naar school kunnen gaan, zonder angst, wij willen leven zonder angst en Uw angst, blaas die op in de woestijn, zo dat je niemand pijn doet, alleen je zelf en als je denkt dat je naast je god mag zitten, na je dood, je, god bestaat net zomin als die waar ik mee groot gebracht bent, slaap lekker en denk eens na, over waar jullie mee bezig zijn.

Bron: Vioolsnaar muziek, geluid de weg naar opgroeien

De zon schijnt, hij lacht ons toe, laat ons vergeten slechte tijden, de kinderen spelen gelukkig achter de computer en niet in de tuin.

En zo begon mijn zoektocht naar het verleden, Nijmegen Burghard van de Bergstraat zondag s,middags, een half uur te vroeg, dat maakte niet uit, we waren nooit alleen, trouwens bij elk op treden, waar ook, volle bak, http://www.noviomagus.nl/OudNijmegen/100/cwdata/997-Stellakelder.html.

En zo is mijn zoektocht begonnen naar voor mij de beste gitarist die Nijmegen gekend heeft, ook al is hij zelf daar over erg bescheiden geweest, Loek Schrievers, dat wil niet zeggen dat andere gitaristen, slechter zouden zijn en Nijmegen had er vele, Joop van der Plas bv en bands in overvloed, waarom Loek? Wat hij uit een simpele Spaanse gitaar kon halen, zeker voor die tijd gezien, ook al werd na gespeeld wat door grote artiesten uit Engeland of Amerika als plaat uitbrachten. En natuurlijk kan een band niet bestaan zonder een goede bezetting, van Drum John Le Jeune, Bas, Henk Le Croix,tot Sologitaar, Loek Schrievers, Joop van Kesteren zang, Gitaar zang Jan Bruinewoud. Dit geheel heb ik over genomen, want al die namen was ik allang vergeten, gezichten niet, natuurlijk in de loop der jaren wisselde de Band van bezetting en kwamen nieuwe namen daar uit voort. Zo kwam ik in contact met De Lindenberg met Jurgen Hoogma, die weer een link stuurde naar SINORA, waar bekende gezichten op doken, wat betekend dat Nijmegen nog steeds in leven is, al zijn enkele niet meer onder ons, zoals Wouter Pennings, die ooit speelde in mijn Punk band, bij gestaan op drum door Johny uit Groesbeek, die slechts drie weken heeft kunnen bestaan omdat we toen wegen het oorverdovend kabaal uit de oefenruimte werden gegooid op de Berg en Dalseweg, bij Bakker de Vaan in de schuur.

Dus zou ik graag weten hoe het Loek is vergaan is in het leven, zag wel dat hij net als Wout Pennings op de Griekse Toer is gegaan, wat ik hem zeker niet kwalijk neem, daar er niets tegen Griekse muziek is, want wie heeft er niet de Sirtaki gedanst, weet niet of ik het goed schrijf, zal wel gecorrigeerd worden door iemand.

Bij deze breng ik een proost uit, bedoeld voor alle muzikanten uit Nijmegen, zanger, drummer, bas gitaar, solo, ritme gitaar.

Bron: Klote Trol en de fietsbel, belt

Gisteren nieuws, een expo in Dio, ook wel het land van de rode aarde genoemd, het grens aan Lac Salagou, dit lukt alleen als je net over de top van de berg wilt gaan, natuurlijk nog enkele bergen verder en dan inderdaad, zie je het stuwmeer in de verte, dus je moet het doen met Dio een dorp tegen de berg bebouwt, met daar voor een Kasteel, gerestoreerd in tien jaar tijd ik dacht door een Duitser bezitter, dit laatste weet ik niet zeker, als je naar Dio gaat, dan heb je zelden zoveel bochten te

gaan, rechts, links etc., dan beland je bij een Gite en daar zal de expo plaats vinden er speelt die avond een band, dus de bedoeling is dat we eten, genieten en zingen, de datum is bekend 28 November 2015, voor mij betekend het dat ik bij Rene de schilderijen die gered zijn van de overstroming, ga sorteren, me een beeld vorm van de ruimte, om uit eindelijk, de Expo tot een geheel te brengen, waar de muziek zijn gang kan gaan en de tafel gedekt kan worden, zonder gestoord te worden, door natte verf spetters, dit laatste is een grapje, natuurlijk moeten jullie van heiden en ver komen, kom dat zien, geniet met ons feest met ons en laten we vergeten, wat was en is, gewoon voor even, dus de tentoonstelling zal dan ook de naam hebben van hier en niet daar, slaap lekker allemaal, ik heb weer werk te verrichten, de band ken ik niet, dus het word een verrassing, de gite ken ik wel, voor weinig geld, hebt je onderdak en een beetje meer een maaltijd en als geschenk kun je mijn schilderijen zien, die nog nooit getoond zijn in Nederland.

Bron: Galop,hop,hop

Terwijl men mij vertelt dat de tuin verder op en bij de buren mooier is en ik ben gaan kijken , het is waar, hou ik van een iets wilde tuin, waar zomaar uit het niets iets groeit of opduikt, zodat je vol verbazing kijkt naar de natuur zo als die had moeten wezen, door wind en vogels gebracht, zaden van ver weg en regen die de rest doet, waar insecten hun gang gaan, leven en dood elkaar opvolgen, verslinden, verscheuren, uit schijten, spugen, vermenigvuldigen, een kraamkamer, terwijl de vlinders, dwarrelen als een gevallen blad, lieveheersbeestjes bij duizenden, krioelen en de mieren, groot en zwart,rood,wit mee doen in het gedrang,mijn voetsporen drukken planten om en stap op een hondenhoop, al scheldend op mijn hond, had hij dat niet ergens anders kunnen doen en gelijk besef ik dat de hond gelijk had, waarom bij de buren als je het ook hier kunt doen.

De bouwvakkers zijn aan het werk, het is maandag dus het tempo ligt laag, ik vlucht naar boven en schrijf en drink mijn glaasje wijn, het kan, het is elf uur geweest, mijn nep oom Joop Eilander journalist ooit, deed het zelfde, helaas is hij niet meer onder ons, dus beeld ik me in net als hij op tijd, wijn tot mij te nemen, niet dat het het schrijven bevorderd, de zon breekt door, de boeren razen met hun tracktors door de straat, op naar het land, waar werk genoeg is

De kleuren in de bergen tegen over me zijn als een schilders palet, strak blauw op de achter grond, heide lucht er naast en zie ook dat mijn vrouw de ruiten laat wat ze zijn, zolang de verbouwing niet af is, dus dat zal wel een poosje, zo blijven. Zelfs de stikkers zitten nog op het raam en ik voel me niet geroepen die te verwijderen, weet niet eens waar dat stuk gereedschap ligt, zo als ik niets meer kan vinden, zelfs mijn sokken en onderbroeken zijn verstopt of in zakken weg gestouwd, de achter kamers stinken van het vocht hoop dat we volgende week, dat gedeelte onder handen kunnen nemen, ik kan ieder geval drie dagen niets doen, dan toe kijken en mijn snor drukken.

Bron: How live make a puzzel of it

Een puzzel van het leven, als ik de foto,s zie ben ik blij, ook aan de reünie, waar tussen een tranen sluier verborgen lig zoveel geheimen en vragen, die door niemand beantwoord kan worden, zelfs mijn dicht bij staan de familie niet, Ome Goof, tante Rie of oom Henk, van RI 9 naar V brigade, weinig of geen foto,s, laat staan verhalen, mijn vader zou een zwijgzaam man zijn, nou dat heb ik dus niet van hem, van mijn moeder is nog minder bekend, alleen dat ze Sultana was en ergens in de jaren 1969 vermoord werd, mijn vader had meer kans, die had het geluk in het zelfde jaar te overlijden als mijn pleeg vader Jan Meihuizen 2004, mijn vader hete van der Puijl en ik heet van der Puyl, dit heeft misschien te maken met een luie ambtenaar bij de burgelijkestand in Bandung Indonesië en werd voort gezet in Nederland bij aankomst gemeente Amsterdam, op de lagere school werd maar snel de naam Meihuizen gebruikt en in 1966 werd dit bestempelt door het gerechtshof Arnhem, dus 10 jaar droeg ik een onwettelijke naam. Zo kwam er een breuk met familie van oorsprong, dus ben ik maar gaan springen, van de hak op de tak en anders om, op de kop en al vliegend, dravend en hinkend, geiten wollenssokken, lang haar, Tomo,s rijdend, rokend, wegkwijnend, verloren, verliefd, verlooft, getrouwd, gescheiden en toen jaren stilte, niet om me heen, het leven ging door, het leven ijsde al je aandacht op en vrat je op en ik vrat mee, om die leegt op te vullen, liefs nu, niet morgen, geld kwam binnen, geld kwam buiten, geld over de balk en de balk brandde af, geen brandweer, wel slecht weer op komsten toch!het kwam beter, aan de horizon scheen een gouden straal die me lokte, verleide, te gaan, waar niemand aan gedacht had, in de bergen Verweg, welke gek ging daar nu heen en enkele waren me voor gegaan, dus ik hoefde me alleen maar aan te sluiten, niet aan hen die me voor gegaan waren, aan me zelf, aan mijn ware ik en mijn naam werd L,Amour, ik werd Prins ik was Koning ik was de zoon van een Sultana en kleinzoon van een Mackay, het leven kon niet gekker en daar is veel voor nodig, dit laatste kan ik weten, wat gek dat mijn haren haast niet grijs zijn geworden? Of ik ze soms verf? Nee ik schilder wel, schilderijen, maar verven doe ik niet en als ik dan foto,s bekijk van mensen om me heen, die deel uit maken van mijn leven, ben ik dankbaar, dank jullie wel, dat jullie deel uit maken van z,on maffe gozer als ik en niet zo als die rechts radicalen die me voor mijn bek zouden willen slaan, kan ik er wat voor? Dat ik in een ander land geboren ben als Nederland, kan ik er wat voor dat mijn vader met een Sultane trouwde, overigens een halfbloed, wat betekend dat ik een kwartje ben! Kaalkoppen, kan ik daar wat aan doen, weten jullie nog, toen jullie me aan hielden in de Bloemerstraat en toen ik vertelde dat mijn vader een soldaat was, jullie je omdraaide? Ik ben het niet vergeten en zal het nooit vergeten, voor mij is het een zwarte bladzijde uit de geschiedenis en niet alleen voor mij.

Bron: Ratelslange stront, niet elke dag

Dat niet alles uit mijn duim gezogen is, zie foto, de rest wel, wat is de waarheid? En bij die waarheid kunnen er nog wel een paar gekke verhalen van mij bij, nog niet zo lang geleden zat ik op een fiets en dit is na mijn zestiende een zeldzaam beeld, van brommer, naar auto toen lang motor en door het vele alcohol gebruik heb ik de motor maar in geruild voor een auto definitieve, want levens moe ben ik nog niet, die zeldzame keren dat ik op een fiets ga heeft een rede, of ik heb geen geld voor benzine of de auto is kapot, of ik denk dat het even goed is te gaan fietsen tegen overmatig alcohol gebruik, dat zijn die zeldzame momenten dat ik iets wil veranderen in mijn leven, de eerste dag op z,on fiets denk je wat is die weg toch stijl en lang, na drie dagen is dat anders, dan vlieg je over die weg als of je jaren gefietst hebt en terwijl je fietst denk je gelijk aan Boudewijn de Groot, met zijn liedje de eenzame fietser, die deun is er niet uit te krijgen.

Je ziet het landschap ook heel anders en een nieuwe wereld gaat voor je open, nou ik was blij dat ik weer in de auto kon, want met een bek vol vliegen en ogen rood gewreven door die zelfde krengen, dan zet ik liever de ruiten wissers aan en als het moet sproei ik de ruiten schoon van al dat geteisem, ik een alternatief gevonden, zo hoef ik niet te fietsen nog auto rijden, ik schrijf, dat scheelt me een hoop benzine, verslijt geen banden, rijd niemand dood, krijg ook geen bekeuringen, heb alleen een verzekering, voor de zekerheid, mocht iemand in nood wezen, hulp nodig heeft, of mijn dochter die op gehaald moet worden bij haar vriend of vriendin, de hond die schijt uit zich zelf, schoenen hoef ik ook al niet meer aan te doen, scheelt me weer zolen, waardoor de schoenmaker wat minder vlees op zijn bord heeft, dan word hij collega van me, want mijn bord word ook steeds kaler, lijkt een beetje op mijn hoofd, daar is die haardos ook aan het uit dunnen, heb laats met een spijker een gat in mijn buikriem geslagen, er moest een gaatje bij, vroeger schoof je gewoon een gaatje verder, nadat je bij de chinees was geweest en in Nijmegen toen hadden ze twee goede, Plein 1944 en de Grote Markt, heel toevallig goede vrienden van me, te minste de zonen, een Toeping en de andere Whou Yeng, Toen ik ooit in GS9 werkte pal achter de laatste Chinees, drongen die geuren mijn kamer binnen, dus wat moet je dan? Lekker uit eten en kreeg altijd zoveel dat ik propvol de zaak uit liep en een leuke anekdote, ik heb het porselein uit de vitrinekast in mijn bezit, al is er door de tand des tijds wel wat stukjes af gebroken.

Dit waren die periode dat ik nog liep, vroeger liep ik altijd veel, veelte snel, dit hebben jullie al kunnen lezen.

Achter de kinderwagen heb ik ook gelopen en achter rolstoelen, dat is best leuk, als je toch wandelt neem dan iets mee, je buurman of buurvrouw, die haast het huis niet uit komt?

Bron: Geen kerk geen perk, gewoon een mooie roos, die prijkt

Terwijl vannacht mijn geest en lichaam dwaalde in dromenland, een flinke scheet hoorbaar was, waar van de echo weer galmde in de slaapkamer, de vliegen ter plekke dood neer vielen en ik wakker schrok, mijn vrouw aanstootte, die van schrik wakker werd en je dan, in ogen kijkt die nog niet helemaal wakker waren, zich omdraait en denkt barst maar, dus was ik alleen wakker, naar beneden en een peuk op steken, wat kan een nacht saai zijn, vooral als je niets te doen hebt en dat had ik niet, ik keek naar alle troep die nog gedaan moest worden in het huis, de hond sliep vredig op de bank of ze deed maar als of?Wat dat betreft zijn Border Colly,s uit gekookte honden, die weten al wat ik denk voor dat ooit de gedachte tot me door gedrongen is en dat wil wat zeggen.Doe Sotto is ook niet erg gelukt, wel lekker maar minder lekker van smaak, als mijn vriend Chris het doet, over eten mijn vrouw laat me verhongeren en dat kan ik helemaal niet gebruiken, waarom ben je getrouwd? Een beetje vrouw kookt voor haar man, of zit ik er helemaal naast?ben ik uit de tijd, is alles anders geworden, kook de man voor de vrouw? Ja, ik weet het niet meer, waarom trouwen we dan nog, wees vrijgezel, ik ben getrouwd omdat ik me verantwoordelijk voel voor mijn gezin en voor haar rechte als ik er niet meer ben, dit vond ik wel zo belangrijk, kijk mijn vrouw kook al jaren wat ik niet lekker vind, doet ze dit expres? Zo als mensen die geen zin hebben in afwassen en dan, borden laten vallen? Zo van, schat doe jij dat maar niet meer, de afwas, anders houden we geen bord meer over om van te eten!

Terwijl de jager in de bossen jagen en ik er eigenlijk bij had moeten zijn, treed de avond in en denk ik aan weemoed terug aan de zomer, toen vrienden me bezochten en mijn wijn dronken met volle teugen en muziek gespeeld werd, gedanst en plezier, waarin we even konden vergeten, waar een lach, als zonnestralen scheen, goudgeel en weerkaatste in je ogen van jou en mij en allemaal, waar harten klopte, zo als verliefde voelen en het leven hoort te zijn.

Bron: Mormeldier met je bek open

Het is rustig in mijn hoofd, een beetje vreemd voelt het aan, onwennig, een leegte die ik allang niet meer gekend heb, maak me een beetje zorgen, gaat het wel goed met me? Anders flapte ik altijd rare dingen uit, schreef me suf, zou ik een lekke band hebben? Moet ik misschien naar de garage toe, voor een check up? Zelf de hond, slaapt op de bank, mijn vrouw ligt ook al vroeg op bed, met een boek, mijn dochter is aan het lijn trekken en dit herken ik van vroeger, zo doe altijd of ik dan boos word en zo win ik dan een paar minuten, langzaam aan word het stiller in huis, ik hoor alleen mijn vingers bewegen over het toetsenbord.

Ik zie ook wat minder rare dingen, behalve een stuk muur in de rivier, vermoedelijk van mijn buren een kilometer stroom opwaarts, die zijn weg gevonden heeft in bijna een jaar tijd, dat blok weegt vermoedelijk een ton en dat is jammer anders had ik het even op gepakt en terug gebracht naar de rechtmatige eigenaar, mijn vinger op de bel en dan een verbaast gezicht en zegt die is niet van ons!was toch een mooie gedachte van me.

Nu ga ik het vermoedelijk als versteviging van mijn terras gebruiken, wel met een graafmachine, die komt volgende week, hoop ik, want je weet maar nooit in Frankrijk.

Vandaag hebben we ook een kip gekocht bij Lidl, die is wel niet zo lekker als mijn eigen kippen, mijn vrouw heeft geen zin er een te plukken, de luie donder, die kip van Lidl valt niet tegen en spartelt ook niet, keurig verpakt en met een paar flinke klappen in stukken gehakt, ik wil morgen Sotto maken, de kleef rijst heb ik al klaar en de taugé heb ik ook, dus met een beetje geluk word het wat, morgen middag eten we de Boef Bourgogne en moeten de tegels tegen de muur.

Ik heb nog maar honderd zestig meter te gaan en het zwembad is klaar, beschut tegen overstroming en bescherming tegen water overlast.

De kippen waren overigens niet blij, dat zie ik morgen dan liggen er maar vier eieren in het hok, die andere vreten ze waarschijnlijk op, uit protest, niet dat ze niet genoeg te eten krijgen, ze willen gewoon de gekke kop van me zien en moet even met ze praten, water hadden ze genoeg door al die regen.

De tuin lijkt een slagveld of een oerwoud, het ligt er aan aan welke kant je kijkt, van boven af valt het wel mee, van beneden schrik je je rot en als je er door loopt heb je allemaal klitten aan je kleren, als het gaat vriezen komt een vriend met de tractor en ploegt me de boel om, ben ik van dat gezeur af, want het dorp klaagt, moet je kijken bij die Hollander, ja zelf hebben ze geen tuin, een dorpshuisje waar je schreeuwend uit het raam zou springen, zo klein is het, mijn ouders hadden ooit z,on huisje of ik dat wilde hebben? Nou niet echt! Eens had ik een varken van 200 kilo en die hete Sarkozy en in het dorp vonden ze het maar niks en zelfs een man drie dorpen verder op, dat is tien kilometer verder, vond het schande want dat varken kon je ruiken in het dorp, hij zal zijn bovenlip wel geroken hebben, in z,on dorp kletsen mensen altijd wel, die mensen hebben niets te doen, die wisten al te vertellen, dat mijn dochter niet van mij was! dat kon niet, als of ze in het bed gelegen hebben met mijn vrouw en het van hun is?ze dichten me ook van alles toe, ik zeg dan altijd, o ja? Voor de rest zijn ze aardig, ja, ik blijf wel een buitenlander in hun ogen en zij zijn van Spaanse, Italiaanse en Portugese afkomst en de rest zijn echte Fransen van geboorte.

En toch het is het dorp waar ik van hou, alleen kom ik er wat minder als voor heen, het is ook een takke eind lopen, negen honderd meter, soms als ik goede zin heb loop ik het, maar meestal pak ik de auto, praat met iedereen door het geopende raam en geef dan gas, op naar huis en pak een glaasje wijn, luister naar de rivier of jacht honden, vogels of straaljager, vliegen en kijk naar vlinders.

Bron: Hutspot of Nassi

Zo kwam een kleine jongen ooit in 1952 op Schiphol aan, in Nederland en hij was een van de gelukkige, die niet op de boot hoefde, zo als zijn zusje en velen voor en na hem en wat er na gebeurde??? denkt u daar maar even over na, Fijne avond gewenst Europa.