Vandaag niets te mopperen, terwijl de wereld zich om me heen opmaakt voor een oorlog en dit is zeker niet mijn oorlog, wel begrijp ik dat we in moeten grijpen voor ze mijn schilderijen vernietigen en alle ander kunst van de wereld, ik ben moe, ik kan mijn moeder niet vinden, zij waar ik uit de schoot geworpen ben, die ik niet heb kunnen beschermen, waar ik niet eens een beeld van heb, behalve een foto en ook dat zegt me niets, zo als het niets, niets blijft, leeg, was het maar een plastic zak, die ik eg kon frommelen en in een ander zak kon stoppen als afval, zo als ik me voel, gedumpt, weg gesmeten op een hoop en de regering helpt een handje mee, omdat het goed koper is voor ze, zo als alles goedkoper moet zijn, terwijl elders geld over de balk gegooid mag worden, ook al heeft dat geen zin en bedragen worden verhuist naar conto,s en ik moet dan denken, dat is mooit, maar dat is het niet, we worden belazerd, door hen waar we op stemmen, stem gewoon niet! Hou op laat de boel dood bloeden, zo als wij dood bloeden, het mes op de keel, iets aan getrokken en het mes raakt de slag ader, geen ontkomen aan! Slechts spartelingen, vier poten, stribbelen tegen, tegen wat? De dood die volgt daar op, onherroepelijk en Den Haag viert feest, de kurken worden ontkurkt en de roes slaat toe en U? Vreet minder, U eet van de voedselbank, de schimmels vreten U langzaam op, maar U weet niet, zo als U niet wist te vergaren, zo als Den Haag vergaart, waar een hark normaal voor de tuin bestemt is, niet zo in de politiek, daar is een hark voor vergaren en baard U zorg en mij ook, het zijn vrienden van vrienden en kennissen van kennissen en die moeten we bevriend houden, zo als we houden van geld, je mag slecht even ruiken aan dit genot en dan word het weg geschoven, naar kanalen die we niet kennen en nooit bereikt het doel waar het voor bestemt was, maar een illusie is daar om in te geloven, ik doe het ieder geval niet, de zeepbel, knapt en met dat waar het Nederlandse volk en zijn droom, bedankt, regering, fijn dat u daar voor ons bent.