Viskotter

DSC00418

Terwijl de temperatuur buiten gewoon aanhoud en de aarde verkruimeld en smachtend naar de wolken kijkt in de hoop ergens, soms naderende regen of onweer opkomst is en nadat ik zelf naar de lucht gekeken heb, kom ik tot de slotsom, dat dit, niet het geval zal zijn, dus dit word weer broeien, en broeden doen de kippen ook niet, mijn haan die doorgaans zijn tong buiten zijn snavel heeft hangen, door al zijn taken als haan, heeft hij nu die tong buiten boord hangen van de hitte en de kippen leggen slecht.
Volgende maand, eindelijk na negen maanden, van het natuur geweld en razernij zal mijn hondenhok gerepareerd worden, dan komen de eerst lang verwachte hulptroepen, aan de rivier word weinig gedaan, terwijl dat zeker geen overbodig luxe zou wezen. Want als je die rommel niet opruimt, vraag je om moeilijk heden, onze en anderen kinderen uit het dorp, genieten van zwemmen in de rivier, hier of een paar dorpen verderop of het plaatselijk zwem paradijs, die in eren is herstelt, nadat bij de overstroming, alles verwoest werd door de watermassa.
De plaatselijke brug heeft weer een nieuwe reling gekregen zo dat het lijkt of niets gebeurt is op de plaatselijke mobielhome camping staan de home slordig opgesteld, iedereen staat daar te baken in de zon het zand en stenen, takken en rommel zorgen er voor dat niemand te dicht bij de waterkant kan gaan staan, dus dat betekend dat ik met goed fatsoen met mijn gezin kan ontbijten, zonder dat het eten uit mijn mond word gekeken of dat van mijn gezin of vrienden, de nieuwe waterpomp, sproeit dat het een lust is en de tuin straalt en glinstert in de zon, even zat ik te overwegen een klas wijn in te schenken, heb een glas water in plaats genomen, mijn tong lijkt wel van leer, mijn geest loopt nog in de mist, van de halve slaap pil, de kinderen gaan naar buiten, stenen beschilderen, waar heb je anders verf voor, wat kun je anders met de in overvloed aan stenen in de revier doe? Behalve met platte stenen over het water laten scheren, of gewoon domweg in het water laten vallen, waar een diep plons geluid in je oren dringt, met zoveel verschillende klanken, afhankelijk van het gewicht en natuurlijk komt die verf niet alleen op die stenen, vingers en neus, voeten en grond, gelukkig is het waterverf.
Verder is het een gewoonlijke saaie zondags dag, mits bezoek daar verandering in gaat brengen en nu we het daar over hebben, we krijgen eters, schiet me te binnen, dus wie weet word het toch nog een gezellige dag.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s