Er was nog overwogen, mijn zusje te adopteren, zo als blijkt, alle moeite tevergeefs, nauwlijks samenwerkingsverband, laat staan, de beleefdheid ,mijn nieuwe ouders, op de hoogte tehouden van de ontwikkelingen, dan was mijn leven anders gelopen, dus het werd een broertje, want een meisje behalve mijn zus, dat vond ik niet zo,n goed idee, ik dacht een broertje, daar kun je mee spelen, lol trappen, nou die keuzen heb ik geweten? en hij ook? het arme jong, zie hem nog binnen komen, net als ik toen, alleen naast die bruine hond, stond een bruin jongetje, die de nieuw komer nouwlettend bekeek, zie ik daar een heel mooi jongetje, met blondhaar, zo kwetsbaar en spierwitte benen, dat ik al gelijk dacht, dat word niets, vergeet die lol, vergeet dat spelen maar, deze jongen was wel zo lief en aardig dat hij mijn nieuwe moeder en vader gelijk in palmde, gelukkig mijn hond nog net niet, daar had ik massel bij, want voor je het weet, word je het huis uit gegooit, zo op straat! Natuurlijk kreeg ik in geuren en kleren de ellende die mijn nieuwe broertje, doorstaan had, tehoren en natuurlijk vond ik dit heel erg en heel triest en hij was ook zo kwetsbaar en als we probeerde tespelen en ik zei dat een stukje hout een vliegtuig was, dan keek die me aan of ik gek was, hij was nog nooit in een vliegtuig geweest, dus bij alles wat ik bedacht, dat vond hij maar niets, dus ik begon aardig spijt tekrijgen, van mijn nieuwe broertje en als of dat niet genoeg was, kreeg hij van alles, van zijn moeder, echte moeder, zijn zusje en van mijn nieuwe ouders, dus ik had de pest in en dacht, jouw krijg ik nog wel, jouw heb ik door, ik was stinkend jaloers op dat kleine breekbare broertje van me en heb zijn leven er niet gemakkelijker op gemaakt, we hebben later toch nog wel gelachen, maar hij had een andere geest, had geen zevenmijls laarsen zo als ik, hij had andere geesten! hij zag dingen die er niet waren, hij had waanen en ik moest in kasten kijken om hem tezeggen dat er niemand was, ja mijn kleine broertje, die werd bang en we konden niet slapen en dit hield jaren aan en op een dag is hij gek geworden, met die geest van hem en ik weet nu wat hem mankeerde en hij ook, maar daarvoor hebben ze hem jaren behandeld en ik kwam ook in dat verhaal voor en ik voelde me schuldig, ik voelde me rot, ook al weet ik dat zijn geest en mijn geest, niet samen konden gaan en toen, wel, was het eigenlijk telaat voor hem, gelukkig hebben we alles uit gesproken, ik heb me veronschuldigt voor mijn jalosie, heb hem vertelt van mijn teleurstelling, heb ook gepraat van die tijd dat je niet aan hem mocht komen, want dan kreeg je met mij aan de stok en dat is hij ook nooit vergeten en als er iets is wat ik over zou willen doen, is die begin jaren met hem, niet dat het iets veranderd zou hebben, wel voor mijn eigen gevoel, mijn tekort naar hem toe, gelukkig hoef ik me nu niet meer teschamen, we zijn en blijven broers en we zien elkaar een paar keer perjaar en hebben het nog vaak over vroeger, Zijn blonde haren zijn weg, die zijn zwart geworden, hij is een kop groter als ik en weeg drie keer zoveel  dit laaste komt door de medicijnen, zijn  vanmanier lopen is het zelfde gebleven en het enige wat we gemeen hebben is dat we het gevoel hebben, in de wolken telopen, hij is nu de oom van mijn dochter, dit laaste vond die wel raar, maar, vind het leuk, hij is gek met mijn vrouw, ze kletsen gezellig zamen, soms drinken we een biertje of we gaan lekker eten maken en eenieder gaat zijn weg in het leven of er niets gebeurt is, want dit laaste proberen we bijde als geen ander tevergeten, we genieten van de natuur en alles om ons heen, ieder van ons leeft in zijn eigen wereld, wat zijn, we blij als we elkaar spreken, wat zijn we blij dat we daar gekomen zijn, waar we nu zijn.