En zo word gevraagd of dat wat ik schrijf, zou kunnen vertalen in het Frans? Vraag me of ik op Mars woon? Nee! wat jammer, want er zijn ook Indo’s, in Frankrijk en de meeste weten het niet eens of willen er niet aan denken, ze bezitten niet zo als wij, het bewust zijn, van wat er eens gebeurde in de West, als ik enkele vraag waar komt U vandaan, dan kijkt men geschrokken op, als of men betrapt word, een Indo kijkt met andere ogen en is blij als hij merkt dat die niet alleen is, op dit half rond der aarde, verder zijn er Fransen die best wel iets meer, zouden willen weten over de geschiedenis, een geschiedenis waar veel Franse in voor komen, veel Franse namen, deze vertrokken al vroeg naar de West, zo ergens rond of voor, na 1800 en zo waren er talloze landen die mee verhuisden en dat vind je in mijn DNA, dat is lachen, vroeger scholden ze me uit, voor Griek, Turk, Marokkaan, Italiaan, toch wel aardig, want, buiten Inheems Amerikaans 0,8%, kwam de Balkanlanden slechts op 15,9%, Indonesië en omliggende landen op 39,2% en de rest? Europees 52,2%, dit roept om vraagtekens? Dit vraagt om moeilijk heden en zo geschiede! En waarom niet, wie uit moeilijkheden geboren(zaaien) word, zal oogsten, dit heb ik nog over gehouden uit tijden dat ik mijn neus of oren in de bijbel had, waren het niet de kwellende afbeeldingen, van een grootmeester in de schilderkunst, die meer of minder alle soorten verdovende middelen, moet hebben gebruikt om zo realistisch te kunnen schilderen, van wat en hoe de mensheid met elkaar omgaat en je daar nog met plezier aan staat te, vergapen! Tenminste zo verging het mij als kleine jongen op de werkkamer van mijn pleegvader, die bij gebrek aan ruimte, zijn boekenkast parkeerde op mijn slaapkamer of was het anders om? ik sliep op de boekenkamer?, die ik later ook zou moeten delen met mijn pleegbroertje Fred, dus geen wonder dat buiten Max und Moritz, Dante, Rembrand en al die andere, die me nu niet te binnen willen schieten, gretig aftrek bij ons vonden, de bladzijde waren net zo muffig als de kleur van de kaften, grijs- groen- bruin, geel, zo geel als de bladzijden, met vezel, die de bladzijde stug en stroef maakte, alleen als er foto’s, in waren, waren de bladzijden glanzend glad, als of het een vergissing was, van de drukker of uitgever, zo kon het gebeuren dat je vinger uitschoot, in dat boek, met alle gevolgen van dien? En zo kwam ik ook tegen de volkeren leer, best eng? Geen wonder dat ze me pinda of bal-oog noemde, daar in Berg en dal, Nijmegen, Nederland, moest ik wel van een andere planeet gevallen zijn, met al mijn landgenoten, hoe dat kon? Ja daar had niemand het over en zo bleef het dan ook, daarom hoop ik ook dat alle boeken over de hele wereld, vertaald worden, vertellen over wat daar gebeurde en niet van we hebben iets te verbergen of we willen vergeten? dat kunnen we jullie wel vertellen, dat werkt niet? dat hebben we aan de lijven ondervonden en vele mensen schrijven daar gelukkig over en enkele gaan zelfs zo ver! die gaan de straat op!