Zo gebeurd een wonder, drie onder zoekers, uit verschillende geslachten, komen samen, in een andere tijd een ander jaar, een andere eeuw, geholpen door mensen ergens, op de achter grond , een schaakspel, waar miljardenkansen waren, die ontelbare kans berekening troffen wij.
Van uit een massagraf, ik had het woord U willen besparen, het woord moet er uit, ik moet omschrijven, het leed wat is geleden, door een neef van ons, de arme stakker, is gedood, door honger en kwel, misschien wel afgemaakt, dit laatste hoop ik, opdat het snel ging, geen lijden, terwijl dat zwaard de nek raakte, de aders, het vlees en romp en hoofd gescheiden, werd voor eeuwig, met een klap op de zandgrond, droog! door de hitte of nat! neer klapt het hoofd in de moesson regen, waar de aarde doordrenkt en bloed vermengt, zo niet is hij gestorven aan ontbering, van binnen op gevreten door honger, ziekte, verzwakt op een krib, van het veldhospitaal, nog een keer om hoog kijkend, van god! is er redding en het antwoord volgde daar op! NEE, en zo ging hij heen, gedragen door de lijk afvoerders, in een gat gegraven, niet voor hem alleen, waarschijnlijk ongebluste kalk over het lijk, uitgestrooid, terwijl de vliegen en maden, genoten, van de lekkernij en zo op een dag komen wij samen, naar ik hoop, om stil, te staan, bij de verbondenheid, die we hebben, zonder het ooit van te voren, hebben kunnen bedenken, een schaakspel van het leven, die niet eindigt op pat, gewoon een schaakspel, die ophield, halve wegen en nooit verder is gespeeld tot de dag dat wij kwamen, door een contact met elkaar, een spel tussen pionnen, zonder schroom, zonder angst, voor wat was en is voor ons nu.