En terwijl ik de computer voor de zoveelste keer moet opschonen, als of de duivel er mee speelt, geeft me dat de tijd het boek verder te lezen van Wim Willems en voel, gelijk mee mijn achterstand toen de eerste Indo,s aan de bel luiden en dit brengt me bij de stemmin in mijn mistland, waren het hun stemmen die ik hoorde, waren zij het die me riepen?Tjalie Robinson en al die anderen ? Wat word ik getroffen door het schrijven en ben ik onbewust die weg in geslagen, hoog in de bergen, verweg van de bewoonde stad, zo als ik ooit aan de krib, onderaan de waalbrug, aan de kant van de Ooi, waarnam, het sein, dat ik weg moest, toen ik me zelf, zag in een muizenrad, rond draaien in Nijmegen en daarom heen?was het voor bestemt ?, dat de zoektocht naar mij zelf, daar binnenin, alleen zo plaats kon vinden ? Waarin al mijn woorden al staan beschreven?Dit laaste stelt me gerust, want hij zei ook dat het niet uit maakt hoe je schrijft of vertelt, als je maar iets doet en daar mee denk ik dat hij wil zeggen, voor mij als tweede generatie, geboren in Indonesie, maar geen of wijnig herrinering daar aan heb, als het waren in zijn voetstappen, verder stap, alleen niet bij machten zijn woorden te gebruiken of taal gebruik, waar van hij, dat ook geen belang vond, het idiaal is, naar zo als ik het opvat, je eigen indentiteit tevinden en te behouden voor de toekomst en dat bracht me bij het idee, dat de Indo zonder land, zonder haven, aanspraak mogen maken op Mars, voor als daar ooit leven mogenlijk zou zijn en dat doet me gelijk, beseffen dat die gedachte net zo zinloos is, als waar we nu zijn anno 2016, nog steeds zijn geen eigen staat, waar we aan spraak op kunnen maken, nog steed geen eigen vlag, aan al dit is nog steeds geen verandering in gekomen, al die ijlehoop, van voorvechters, hebben ze voor niets gestreden? Mars, zie ik meer in de trant van, dan hebben we tenminste iets, om op te mogen hopen en Mars is net zoverweg van ons vandaan, als de strijd die tot nu toe gestreden is, de grote vraag blijft willen we dat, of wil ik dat, een getto vorming, een eiland in een, zee, ergens, toe gewezen kregen, zo als Israel?? en dan aangevallen worden, door piraten, bomleggers en op zij, op zij, roepers? Als dat de doel stelling is, binnen zijn denken, dan vraag ik me alleen af waar? Waar moet die staat komen? Wat hebben zij voor ogen? Waarschijnlijk zal ik meer over hem moeten lezen en de derde generatie, om het kultuur behoud voort te zetten, waar ik zeker achter sta, willen we niet verzanden, zo als hij zegt, ik voel me zeker niet achter gesteld door hem, nog aan gevallen, omdat ik mij schuldig heb gemaakt, aan aldat wat hij beschreef, die stiekeme aan pas, aan de westerse wereld, aan de Totok.
Een gedachte over “Berg op zijn kop”