Een kind, één van de zovelen, die als “nog”? De weg naar Nederland moest vinden, tevens een van de weinige, die zamen met zijn zus, de verschrikkingen van het nieuwe Indonesië, aan de lijven onder gingen, de scheiding van beide ouders, die het lot verzwaarde en het kamp waar we belanden, voor eeuwig onvindbaar, in bijna 2 jaar, kwam zoveel geweld in mijn oren, woorden, verhalen, overleveringen, zagen mijn ogen, wat een kind niet moet zien! Dat mijn lippen gesloten bleven, zodat ik alleen nog maar over van alles en niets kon praten, omdat ik die pijn niet meer aan kon en als of het nooit stopte? Een extra portie, “de nieuwe hel van het leven in ging” van Amsterdam,naar Amstelveen, van Kinderhuis tot Berg en Dal, terug naar Amsterdam, Utrecht, Groningen, Duitsland, England, Frankrijk, Indonesië, Frankrijk in de bergen, ver weg van alles, terwijl in December 2023 de hel van het leven, de wagon, mee getrokken door een trein, die onverminderd, doordendert, als of het verleden word ingehaald, herhaald, geen einde aankomt, terwijl ik naar de lucht kijk, de wind, de regen, geen zon, de lucht van paarden stront, terwijl ik weg kruip in mijn vest, dat is het enige waar in ik kan kruipen, me bescherming biedt, terwijl net de telefoon overging, Sietze is opa geworden, maar hij wil het eigenlijk niet weten, want het maakt hem oud, Katootje zo’n bijna uitgestorven naam, word letterlijk en figuurlijk nieuw leven in geblazen en dit op de verjaardag van sinterklaas, al was Katootje al één week eerder geboren, terwijl ik wou vragen? Heb je aan het kind geroken? Tegen je aangehouden, sloeg je hart sneller? Smolt je weg? Zomaar van die duizenden vragen, zo iets bijzonders “één” geboorte? Dat is niet niets? Dat is beter als daarna in vieren gedeeld worden, terwijl je tussen scheld kanonnade je weg zoekt, bukt, snel je verstopt of je vingers in je oren stopt? Terwijl je je billen dicht knijpt, voor de stront van schrik, zijn weg naar buiten vind, die denkbeeldige geur in je neus kruipt, waar die geur zich mengt met angstzweet, terwijl de vlooien en luizen, op je lichaam schijten, zoals eigenlijk iedereen op je zal schijten, zolang het maar dik is? Dat andere spettert zo en stinkt nog harder? U snapt ik denk aan dat pas geboren kind, één meisje Katootje, ik hoop dat je liefdevol word vast gehouden, poep maar lekker in die luiers! Krijg alle warmte, waar één kind recht op heeft en pas vooral op, voor prikkeldraad?