Nu zoveel jaren na de brief van mijn moeder, die in de vlammen opging! Na dat deze jaren mee gereisd was, stiekem gelezen, als of het zijn geheimen zou vertellen, die lange lijst van namen? En vandaag? Eigenlijk begon het vorige week! Als of de vlam in de pan sloeg, er werd contact gemaakt, met vragen en Liesbeth zo als gewoonlijk er tegen aan! Wie onderzoek doet, kent de vergeefse linken en toch één lichtpuntje, één naam en data, een tweede oproep! Van ellende in de wacht gezet, na veel vijven en zessen, waren we dan eindelijk klaar, was het niet dat uit deze zelfde familie tak, de hulp kreet klonk, de vraag was zo complex, dat ik ten einde raad Indische4ever benaderde, over en weer gevraagd, antwoord gegeven, door gegeven en toen, vielen namen op zijn plaats en toeval? De letters uit die brief? En die foto’s van Dorien? En al die jaren speuren, tussen de doden, graven ver overzee, DNA onderzoek, al dat gepieker en daar word je verbonden, als één schakel, één stamboom, van links naar recht, van onder naar boven! Het past, het klopt, mijn moeder wist dit zonder PC te vertellen, haar cryptogram, steno, voor kinderen ogen een raadsel, ontrolde zich voor mijn ogen, dat wat één overheid mij niet kon vertellen, geen sociaal werker of Professor, geen SVB, overal lagen puzzel stukjes op geslagen en nog steeds? Zo deel je eindelijk dat verborgen stuk geschiedenis van het Indische zwijgen, terwijl ik naar al die ogen in mij. Jeugd kijk? Zo van wie ben jij dan? En dat ik dat niet eens kon zeggen, terwijl ik op een achterlijk kind leek, die zijn mond te vol gepropt had, na dat hij lang niets te eten heeft gehad, dat laatste klopte ook wel en aan het verhaal is niets gelogen, veel erger het is waar? Dat is eigenlijk wel het trieste, voorlopig geniet ik van die blijdschap, terwijl ik ieder wil bedanken, die ik om welke rede dan ook, betrokken heb in mijn onderzoek, terwijl het nu nog op zijn plaats gelegd moet worden! Wachten op de volgende aansluiting en nieuwe foto’s, want deze stroomde weer van alle kanten toe!