Als bejaarde verdeeld, gevierendeeld, velen reeds dood! Terwijl menigeen de dood reeds aan kijkt, de rotte geur van het sterfbed, zelfs de vliegen van schrik een beter heenkomen laat zoeken, de wenende bezoeker trotserend, uit liefde voor dat zielige restje, van het eens zo mooi mens, waar het verzwegen leed? Elke morgen bij het douchen afgeveegd werd, alsof er niets gebeurd was? En de wereld om haar of hem heen? Dat ook het liefst zo lieten? Want zo werd gezegd? Wonden moest je niet open maken, terwijl elk goede heelmeester! Weet? Dat dit soms moet, opdat de etter kan ontsnappen, maar nu is het te laat? Nog even en dat zwijgen verdwijnt in een kist of kist en oven, daarvoor een snikkende stoet, terwijl de overledene van boven toekijkt! Nog een keer door het slijk gaat, het leven voorbij kwam, het kwartje viel, alleen de erkenning niet! Nog de eer, laat staan het soldij, oorlogsschaden of erfrecht, wel die trap na! Terwijl in dat geboorteland de Nederlandsche sprookjes in batik gedrukt werden? Natuurlijk hen en schrijver dank voor deze foto van het Indischeplatform 2.0! Terwijl de rijst in de stomer gaat word, voor een nieuwe maaltijd!