
Dus dat was jij? De foto die ik nooit kreeg te zien, je tweede huwelijk? Zelfs dat drong jaren later pas tot mij door? Zo verdoofd was ik toen ik wakker werd in dat kinderhuis en alles wat daarna nog kwam, die jas herken ik wel, die had je aan als je in Berg en Dal kwam, bij villa Kerstendal in je VW kever, je hebt zelf nooit de beleefdheid gehad deze naar me op te sturen en mijn halfbroer Ronald, dacht vast voor er iemand dood gaat? Maar dat is fictie! Het was zijn vrouw Linda, die wilde weten wie deze vrouw naast hem was? En ik? Na al die jaren van onderzoek wist van welke datum exact het was, je trouwdag in Nederland 1952 ! En de schrale troost blijft mij, deze foto te delen met familie, als een herinnering? Wie jij was, want die pijn! Is nooit versleten en in menig graf bedolven!
Wat een verdriet en gekwetstheid
en gloeiende miskenning en afwijzing spreekt
mijn hart heeft het koud
LikeLike
I’m so sorry Bartholomeus for all the pain you endured all these years.
I wish you peace and hope you will receive it as you are an amazing and worthwhile person.
LikeLike
Astrid it’s also such a shame that I never got to meet you and other family, thank you for your kind words
LikeLike