Het boek van Dante « De Hel » Stan Hollaardt dirigent van het Gregoriaanse koor Schola karolus Magnus, geschreven door wijlen Prof J. Janssen uit Nijmegen is een boek, wat me twee jaar in de greep hield en nu 10 jaar later, laat ik het nog steeds op me inwerken, Dante heeft naar mijn weten het woord “Drempel” vergeten! Drempels bestonden in zijn tijd ook! Misschien heeft hij dit woord niet geschreven in zijn opwinding, om het verhaal te beschrijven, reconstrueren, want het boek is toch het steeds terug grijpen naar gebeurtenissen, tussen toen en nu, ook al is het boek zo ontzettend oud! En waarom mis ik die drempel in zijn stap uit de onderwereld, naar de bovenwereld? Omdat dat! Die stap in tijd, gebeuren, het klaar zijn er voor! Een drempel op zich is! Geweten, een keuze, beslissing maken, op een weegschaal leggen, gebalanceerd, misschien in de toekomst gekeken en Einstein geraadpleegd? Om te concluderen dat als je van één wereld, in de andere stapt, één drempel moet overgaan, Drempel-barrière-Drempels-barrières dus misschien lagen onder zijn voeten een soort drempels die wij vinden als we een woonwijk binnen rijden? En het bijna zijn hoofd stoten aan de constellatie verklaren? Ten minste binnen mijn ontwerp en geestelijk vertaling van het boek “een mens in wording” net zo drastisch beschreven als het kan wezen, zoals het kan verlopen in een mensen leven! Misschien is dit meesterwerk daarom wel? Geschreven zonder het woord Drempel te benoemen als woord die grote Drempel( beslissing) in het leven, het verschil tussen dag en nacht, terwijl ik net als Dante naar boven kijk! Misschien liet Dante het wel aan ons over? Om onze hersens te breken over deze drempel?