Ja wist jij veel? Ik nog minder! Las je vraag? Over je moeder, wie wist er wat van haar? Nou je hebt geluk, ik heb een foto van haar en bij toeval, een toen ze verloofde en je vader er bij, eigenlijk weet ik ook niet veel over haar zelf, wel begrijp ik wat daar ongeveer is gebeurd! Zelfs begrijp ik jou vraag zo goed, als je met een been deze wereld verlaat? En ik vertelde al ik schreef je gelijk, maar toen, ik snap het, waren je gedachten elders, want die hoop had je al op gegeven? Iemand heeft met je ex gepraat, ze is 93 jaar en kordaat, dat zal ze wel moeten wezen, begreep ik uit je levensloop! En ze wil me graag ontmoeten! Me zien! Ze vroeg naar mijn kinderen en in drie dagen, heb ik met heel veel hulp, je hele familie bij elkaar geveegd! Niet op een hoop? Nee netjes gerangschikt, hier en daar een foto! En natuurlijk hoop ik dat er meer komen, want ik zag namen, van mensen, die ook willen weten hoe het nu zat? Kinderen zonder ouders, vaders of moeders of op gegroeid net als jij bij een tweede vrouw van je vader! En ja dat is anders, dat voelt anders en naarmate je ouder wordt, dan komt die drang, die oerdrift van het willen weten! Dus ik hoop dat iemand je dit kn voor lezen of misschien, kun je het zelf, misschien een verpleger? Of misschien schuift net de deksel van de kist boven je hoofd en is het pikkedonker! Weet klinkt minder fraai Freddy, ook mijn geest slaat vaak op hol! Alleen zo kan ik het gemis verdragen, omdat ik je nooit heb mogen omarmen, nog je familie mocht kennen, ook mij ontnamen ze alles en gaven iets anders en daar moest je het dan mee doen, ook al spartelde je tegen en dit laatste doet me denken aan een vis, aan een haak, als je die uit het water trekt, natuurlijk niet te snel? Anders ben je die vis weer kwijt? Net zo kwijt als onze ouders, jij had nog je pa, jullie kwamen ook vroeg naar Nederland, terwijl mijn moeder de pleuris zooi probeerde te vergeten, dat mens was net gehuwd met mijn pa! Dat was niets en werd ook niets, dus misschien maar goed, dat je weg ging in 1947 naar Amsterdam en Suriname en weer terug, ben trots op je neef, it is maar, dat je het weet! Weet dat ik »onze » hele familie bij elkaar gevonden heb, zij « die » die kampen overleefde, zij « die » die zogenaamde vredes missies, overleefde en de onafhankelijkheid idiotie, uit elkaar gereten als of we door haaientanden verscheurd waren, weg zwommen naar een veilige haven, ik heb ze in een groot net gevangen, zo als alleen een « waterman » kan doen! Het ga je goed!