Je nam me als je kind, het kind dat je zelf niet kon krijgen, ik werd geboren aan de ander kant van de wereld! Waar het woord « vrede »alleen « onafhankelijk » benoemd werd , terug geven, wat je niet bezit, wel 350 jaar bezet hield, het waren rare tijden en zelf dat « Erkent » Nederland niet, laat staan! Zijn soldaten-KNIL, krijgsgevangenen, Comfort Woman, zijn geheimen diensten en « alles » wat na de pijl datum eind December 1949 gebeurde? Ons kinderen daar! na die datum geboren, gelijk schakelen, indelen, met jullie kinderen in vrede geboren? Jullie firma list en bedrog? En zo kwamen wij? Natuurlijk geen slachtoffers? Natuurlijk geen recht op die rol? Want jullie hadden het zo zwaar! En ja dat is waar! Het is me met de paplepel in gegoten, ik beleefde het mee! Als of ik zelf! er onder geleden had? Alleen die Duitsers kon ik niet haten? Ik haat alleen mij zelf en slechte mensen en ik werd slecht, ik werd weer goed en ik deed nog beter mijn best! Maar mijn verhaal? Waar bleef dat? Als lampen in een theater, plafon! die aangaan na een voorstelling, zo zag ik jullie, mijn volk, mijn mede « niet » slachtoffers en zo werd er ook over geschreven, gezongen en grapjes gemaakt, zelfs door die mede lampen, die ik zag schitteren! En zij spraken over « vrede »vinden in je zelf? Als of daar het verleden anders zou wezen? Als het was geweest? Als of alles niet was? Dan een lied in je dromen, boek geschreven, verhalen verteld of de kei harde beelden, die begraven liggen in het archief , niet een, wel duizenden, verspreid over deze wereld, als of ons leed als één atoombom, uit elkaar spatte en dwarrelde over de wereld om ons zand in de ogen te strooien, zo dat we als in klaas vaak, lekker zouden slapen en zo gebeurde dat ook! Op enkele kreten na en soms veel erger! En de regering wringt en dwingt en wij zijn gek! Toon Hermans had wat mooi’s En de tuinman keek naar de miljonair en dacht? En de miljonair keek naar! En dacht? Wat beide gemeen hebben of hadden is de geschiedenis! En! van welke hoek je deze wilt bekijken! Niet hoe je die weg drukt en ontkent! Gewetenloos of dit nu 1-2-3 of misschien 4 gaat worden, aan het spel en welk spel ook in het verleden of toekomst! Dit blijkt weer in deze tijd van C 19! Als er maar sla uit geslagen kan worden, over de arme en de lijken en de hoge heren staan weer buiten het slagveld, te bevelen en offeren hun volk, zoals het altijd ging! En jij nieuwe moeder, je nam me in je armen, je verwarmde mijn koude lijf, maar mijn hart kon je nooit krijgen? Dat was niet jou schuld, het lag daar « uitgerukt » in Bandung, onderaan de Lembang weg km 8, naast de muur van het oude kerkhof, gebroken van verdriet! Toen mijn echte moeder mij achter liet! Bandung eind Januari 1952!