Uit het ei, legedoos

Nu ben ik aan gekomen, als of het zo moest wezen? Als of alle straffen in deze wereld niet genoeg waren? Als of mijn bestaan? Bestemd was? Om de Indische tak uit te pluizen, en zelfs de oudste zus van mijn moeder, die ik een beetje links had laten liggen, via een DNA link, uit gezocht moest worden en dan lijkt het op een koestal, die uit gemest moest worden en als of de duivel er mee speelde ” ik vond” was het niet weer geholpen door mijn “Engelen” zo kwam ik bij een anekdote, van een dagboekje en daarbij waren foto’s en zo kreeg die nieuwe familie een gezicht? Al was het van een zoon en zijn dochter! Een foto bleef een geheim! Maar namen werden genoemd? Mackaij-Mackay-Braakman-Gabeler en met die namen, herkende ik verhalen! Van lang geleden als kind, uit de brief van mijn moeder, verbrand in het kraakpand in Nijmegen! Opvallend zijn de doden, jong gestorven, opvallend de ontbrekende gegevens, gissen, nog net voor de “DOOD” familie namen beschrijven en er achter komen, dat je geheugen je in de steek liet? En ik de gegevens kan aanvullen, voor als op een dag? Iemand net als ik gaat zoeken? In het slagveld Nederlands-Indie? Die verwarrend overtocht? Als je het er maar levend afbracht met je gezin? Terwijl ik ook een lange bootlijst tegen kom, me nog niet duidelijk is of dit “van” of “naar” Alaska is, omdat ik het document slecht vluchtig als foto heb kunnen zien, die privé wetten, maken het zoeken ook erg moeilijk? Waarom? Omdat sommige mensen wat te verbergen hebben, anderen geen bewijzen boven tafel willen hebben of gewoon omdat ze geen interessen in het ontstaan hebben? Wat voor enkele juist de drijfveer Is? Om achter de waarheid te komen en niet? “Ach laat maar” Je zal maar moeten leven met een vraag? Een onbeantwoorde vraag? Dat is als of je op school, een slecht cijfer krijgt! Omdat je het antwoord niet wist? Niet weten kon? Erg onfair, gemeen! B