zo als elk verhaal, heeft ook deze er een! Een vervolg, terwijl het schrijven van gisteren bekeken word, in verschillende landen, zo hoop ik jou te vinden of ieder geval je kinderen of klein kinderen, het zou betekenen dat je het hebt overleefd en dat je niet op een van die grafvelden ligt, zo ver van ons vandaan? Het was als of je leefde, lang en gelukkig, ver weg, hier vandaan, misschien wel in Utrecht of Den Haag, het zou kunnen? Werd je daar grijs en keek vol trots om je heen? Misschien wel een vrij-gezellin? Nee daarvoor spreken die ogen te veel? Die ogen die genieten van iedere dag, van mensen om je heen! Brutaal, als ik ben! wil ik alles van je weten, want je ben mijn nicht, ook weer een! waar ik te laat bij kwam? Wat voor een straf moesten we ondergaan! Waar we geen schuld aan hebben, wel deel! En dat terwijl de wereld nog steeds verdeeld is en ons lot? Zich blijft herhalen in miljoenen verhalen! En diep gekerfd in die grijze massa en nu die foto, op mijn netvlies!