Zo was het team al klaar, nog voor ik van Schiphol vertrok, terwijl in mijn hoofd, al die vragen, ronddraaide! Duizend vragen lagen op mijn lippen, terwijl een warme servet geserveerd werd, door de stewardess in batik klederdracht, met de schoonheid van een maagd, bij nadere beschouwingen, vermoedelijk een moeder van een gezin, die werkte, gedreven, zonder een kik te geven, alert op gevaar, wat gelukkig niet aanwezig was! Zo als je leest blijf ik hangen, tussen dat vertrek van Schiphol en mijn aankomst en de daar tussen liggende gedachten, het is nu bijna anderhalf jaar geleden, voor mij is veel veranderd, zo ook voor mijn hulpen daar! Die ik meer en meer als vriend ga zien en waarderen, niet dat ik mijn ogen sloot? Ook zij tilden hun sluier voor mij open, maakte mij een deel,van hun leven? Zoveel anders als dat van mij? Dat andere leven-style, land, gewoonte, geuren, kabaal, getoeter, lach en buigingen, jullie stolen mijn hart! Als jullie praten? In jullie eigen taal? Dan kon ik niets volgen, maar dat was goed! Dat waren die momenten dat ik even op adem kon komen, terwijl jullie overleefde, want dat kreeg ik wel mee! En misschien was ik wel te druk met me zelf? Of had ik gewoon drie maanden moeten blijven? Waardoor ik nooit meer afstand had kunnen nemen van jullie leven! Mijn geboorte grond, mijn moederkoek, mijn verlangen van binnen en al besef ik goed, dat ik niet alles mocht vinden en zeker niet zo makkelijk, die goed keuring kwam niet van daar of hier en mochten jullie ooit vinden wat ik zoek? Dan neem het mee in je graf en geef het me dan! Overhandig mij die ontbrekende gegevens van mijn moeder en halfzusje, waarvoor ik kwam, zodat die leegte van binnen, eindelijk de waarheid te horen krijgt! En mijn geest niet hoeft te dwalen, zoals mijn moeder, mij riep!