Vertwijfeling,angst, litteken voor het leven, waar je naar kijkt!

Waarom schrijf ik? Waarom zoek ik? Waarom vertel ik een verhaal, waarom is dit verhaal zo verbonden aan die oorlogen daar aan voor af? Die oorlogen die zijn ontkend? Of een vredes missie werden genoemd? Hoe nobel? Waarom schrijf ik dan over vrede? Dit is wat menigeen mij vraagt, zo ook een journalist van de Telegraaf? Hij vroeg het nogal spottent en lacherig? Kijk die tweede wereld oorlog daar? Daar wist hij wel iets van en daarna een klein beetje, hij kwam uit Den Haag en had gezien zijn leeftijd, de aankomst mee gekregen, dus reden van mopperen was er dus niet en zeker niet over een periode van Vrede? In 1950 kende Nederland reeds 5 jaar vrede, in 1952 waren het er al 7 jaren? Het grote verschil? Japanners, bleven in het land na de oorlog en tijdens die zo genoemde vredes operatie, niemand kan begrijpen wat daar plaats vond in dat in mensen groot land , bijna zo groot als De USA? De Duitsers werden snel het land uitgewerkt hier en zij die mee heulden? Op enkele groten kopstukken, zou later blijken! Wie denkt nu dat eind December 1949 Indonesie zijn zelf bestuur kreeg, daarmee ook vredig was? Omdat Nederland dat ook zo wilde zien? Haar geweten kon sussen en haar teleurstelling kon verbergen? Omdat zijn Indonesie af moest staan? En niet uit eigen wil? Dan misschien dringt het tot ons door? Wat daar werkelijk gebeurde en staan we eindelijk open, voor de grote “chaos” die daar plaats vond, troepen die nog in 1950 werden af gevoerd en soldaten die moesten helpen het land in orde te krijgen? Er is toch geen enkele simpele ziel? Zo je denken dat die druppel op een hete plaat, dit immense land, onder controle had? In groot steden als Djakarta, rond om de propaganda van Soekarno misschien? Wie de boeken leest van Elien & Ernst Utrecht “Twee zijden van een waterscheiding en “Indonesie’s nieuwe orde”? In deze boeken word door twee mensen beschreven wat werkelijk gaande was? En de ontnuchtering in 1965? Dus zat de “doofpot” 1942-eind 1945 vol, daar werden de jaren 1945 eind 1949 nog even bij gepropt en to overmaat van ramp? Die “Vrede” met grote letters geschreven, terwijl het volk zijn stoom aan het afblazen was? En geen wonder? Een zelfde verontwaardigdheid, als dat ik dit schrijf? Alleen schrijf ik dit in “vredestijd” Natuurlijk zit Nederland hier niet op te wachten, net zomin als het terug geven van Indonesie, aan zijn oorspronkelijke bewoners? Maar laten ze dan ook oprecht erkennen en toegeven, zodat wij niet als “gekken” worden weg gezet en ook het leed van die 2e generatie eindelijk word “erkend” Maar daarvoor? “Eerst” de 1e generatie!