Zo als alles anders liep? En dit is het gemeengoed van de Indische Kwestie 2.0 , alles liep anders, soms data of soms helemaal geen data, nog leven, wel dood! Als zekerheid en in sommige gevallen, was en bleef het de vraag? Sommige geheimen gingen mee in het graf en werden as, stof en wij de onderzoekers, zouden zo’n persoon kunnen wurgen? Hoe kun je belangrijke gegevens mee nemen, in het graf? Als of jij zelf al niet voldoende bent! Foto’s worden verkocht of op de brandstapel, of in prullenbak, als of je daarmee het geleden leed kunt afzweren? Uitbannen, doen vergeten? En zo verloor ik een stuk geschiedenis, mijn Nederlandse dan wel te verstaan, buiten alle goede wensen, anekdoten en kostbare gekke foto’s, herinneringen, waarvan ik er enkele over zou willen slaan! Maar die toch mee werkte aan het in de knoop raken, met me zelf, dat ik ging onderzoeken, ging veranderen, ging lezen, ging kijken naar binnen en dook in de tunnel van het zelf! Van het verleden, wat ik in me droeg, het verdrongen op gesloten in een peuter, zou zijn uitweg vinden en dit! Ten ongenoegen van de overheid! Die liever het zwijgen hoorde, over wat er daar na die onafhankelijkheid gebeurde! Al moest vandaag Soekarno af geschilderd worden als een koorknaap, de goedheiligman, man, man hoe verzinnen ze het! Propaganda toen en nu? Hebben slechts een doel? Zorgen dat U rustig U krant kunt lezen! Ook al is dat bijna uit de mode!