Hier zo’n voorbeeld, van een later bij gewerkte kampkaart, niet duidelijk door wie? En waar? In Kramat – Tjideng Batavia, verbaast ben ik, dat ze met de nationaliteit als Armeniër te boek staat, de naam van man? alleen zijn voornaam, en drie rode strepen? haar huis adres komt overeen, alleen haar vertrek adres klopt niet? En dan de aantekeningen onderaan in potlood? Die zijn later aangebracht, wel weten we doss N.I 18.867 en bij haar binnen komst nummer 26843, dit laatste nummer kan ook van uit de Bandung kampen wezen? Het meest vreemde is? Het zo kale? Schoone lei achtig document, als of het alle ellende moest verbergen, als of er nooit meer iets te achter halen mocht zijn? En als een lastig kind, met lastige vragen? Word ik door Den Haag naar IGV verwezen? Was het niet zo? Dat om daar mee in gesprek te komen, het heeft bij mij jaren duurt? Geen telefoon verbinding, wel mail! En je word vriendelijk verzocht gegevens te delen, terwijl de technische hulpmiddelen voor jongeren nog te volgen zijn? Maar voor ons akkakadabra! En zo word elk onderzoek, bijna onmogelijk gemaakt? Met een doel? Vind SVP geen bewijzen! Buiten het fijt? Dat er nog steeds voorwerpen en documenten liggen te wachten op familie, noem het maar de graftombe van een oorlog? Die geen oorlog mocht wezen, laat staan? haar de erkenning van die afgrijselijke, gevolgen daarvan eindelijk! Te erkennen, daar ga je niet DOOD van? Dat doen wij wel! Net als onze voor/ouders,familie deden!