Zo tegen het einde van het leven, terwijl de zon ondergaat,want zonder drama was het leven ook maar niets!” bewijzen” spoorloos verdwenen, nieuwe mensen achter het bureau, waar ze nog behoorlijk, onwennig achter zitten, terwijl ze, zelf denken? de wijsheid in pacht te hebben en als je iets niet weet? roep je maar iets?

En zo ga je dan weer in de achtbaan, waar je net uit wilde stappen, terwijl de boeken voor me, als tweede hands reeds door lezen waren, maar nu met een paar andere ogen, bekeken, omdat ik andere gegevens zocht en ook vond, want dat is nu het mooie aan een boek?De schat van gegevens die er in, zijn opgeslagen, onuitwisbaar, niet altijd het bewijs? Nog altijd de waarheid en veel vaker juist helemaal, geen waarheid, meer een waarheid die een overheid, regering of heersende  wereldmacht, als waarheid wil zien, bevestigt, terwijl de kudde dieren blaten, vol genoegen en het verraad, verdoezeld word en volksstammen de dupe worden, zonder dat ze het door hebben?

Want moeder of vader, oom of tante vertelde een verhaal? Een verhaal uit schaamte, nooit zal een verhaal, ontstaan uit schaamte, een oppervlak zien? daar gaan eerst 75 jaar overheen, voor de waarheid zijn ware gezicht zal tonen, minder mooi, maar wat geeft dat? Als je zo! voor die ondergaande zon staat? Als pastelkleuren, veranderen als bij heldere hemel, in glanzende olieverf? Dan besef je, dat je zoektocht niet vergeefs, is geweest, nog het lijden daaraan voor af! Het lijden van al onze generatie uit Nederlands-Indie, tot het overging in Indonesië en de aankomst in Nederland.

Natuurlijk zijn er boeken geschreven met die ongenaakbare waarheid, maar wie wou die lezen? Wie wil zwart op wit zijn ellende beschreven zien? Waar tot overmaat van ramp, achter in het boek als moraal staat? U deed het uit vrije wil? uit vrije keuzen?En als dat er niet staat dan dacht men het wel! En zo denk ik aan de laatst levende van de 1e generatie? Net nog, voor 15 Augustus!