Zo heb ik ze gevonden mama, het duurde wel even? Ik ben zelfs voor die tijd van opa beland, bij zijn vader en moeder, het gezin? Die zo trots! hun katholieke kruisjes dragen, vooral als je geboren bent in de rimboe, nou ja? zo noemde ze dat vroeger? Maar jij hebt ze nooit gekend of gezien, alleen van horen zeggen? En wat staat hier op deze foto? De naam? De naam van jou kamp, van mijn kamp? Het kamp wat niet meer bestond na eind December 1949, want Nederland gaf Indonesie eindelijk zijn vrijheid terug? Zo raar iets terug geven, wat nooit van je is geweest, denk ik dan? Wat jij dacht weet ik nu wel? Voor jou was alles zonder meer afgelopen? Je deed nog wel je best, je wereld storten nu helemaal in? Wat overbleef voor jouw in 1956, nadat je de nachte afstroopte, zo als het vel van gevoelens? Ooit in dat Jappen kamp, zocht je de troost, zodat overdag, je sliep of het een roes was, vergetelheid, vermengt met toen? Toen je nog huisde in je jeugd, je lach bulderde door de straten en ik zie je op de foto staan? Als een klein boefje, ondeugende blik en waarom niet? Je had vast anders gekeken als de letters Tjimahi of hoe ze het toen schreven? In neon licht angstaanjagend op flitste? Flikkerde, zo als je hele leven van een trap zou donderen, oorverdovend en door zou klinken in Amsterdam? Zelf zo sterk had jij het niet kunnen bedenken? En ik weet? Jij hoorde bij die vrouwen? Met kracht? Met een Inkassering vermogen die aan het boven menselijk grenst? Werd het niet begrens door mensen om je heen? De roddels of misschien wel de jalousie? En dit laatste ontgaat me dan? Wel dat ik hoorde dat je een mooie vrouw was? Geen wonder dat ik je nooit los heb kunnen laten? En nu mama, ben ik met mijn jongste dochter! Ze had zo je half zus kunnen wezen, soms laat ik je foto zien? Maar het zegt haar niets? Geen wonder? En zo zie ik dat er wat anders staat Tjikasosi of nog wat? Jou angst sloeg weer in mij over! Drie begin letters waren genoeg!