Zo was er Vrede? iedereenblij? gegil in de straten, feest, zo als bij een bevrijding hoort? En toen? was het afgelopen, Kamp uit, Kamp in, troostmeisjes terug in bed en bordeel, weer de zelfde bewakers, soldaten net vrij uit de kampen uit Japan en andere delen, werden samen met Nederlands leger ingezet, waar eerst nog even Engelsen waren, kozen zij ook het hazenpad, moord en doodslag, aan alle kanten en wie daar leven uit kwam, moest eerst zijn gezin gaan zoeken, via rode kruis, via kerk, via gesprekken op het dorpsplein, ik praat over Bandung, omdat ik daar vandaan kom, hoe groot is Bandung nu eigenlijk? Hoeveel keer kan Amsterdam daar in? en hoe groot is Indonesië dan? Ik zal de uitkomst besparen, het geeft alleen de wanhoop weer en daar is waar het omgaat? En wie of wat en hoe of waarom, wat gedaan heeft, of heeft moeten doen, vrije wil of tegen zijn wil, bevel of geen bevel, gewoon uit de lol? Zo als zij hebben moeten kiezen en toch spijt kregen achteraf, met een mond, zonder tanden of dat die door vitamine gebrek er uit gevallen waren, gezichten mager of bol van de honger, nog steeds is met geen pen te beschrijven die ellende, terwijl zoveel pennen het papier hebben aan geraakt, maar NIET het “hart” van ook een regering in 74 jaar? en dit werpt vragen op?

Waren zij medeplichtig, zaten zij in het complot, leeg roven van de staat en bewoners van Indonesië, al noemde ze het nog Nederlands-Indië, zo als de Joden ook heel onfris werden leef geroofd, tot na de dood, hun huizen bezet en nu pas vorig jaar schadevergoeding word gegeven, voor geinde belastingen, het laat het gewetenloze van een regering zien, die wel alles aan zijn burger vraagt, verlangt, eist? Wel wetend, dat hele gezinnen van de aardbodem zijn verdwenen?

En worden die laatst levende aan de kant gedonderd, dossiers gesloten, liefst verbrand op dat ze nooit meer boven komen, alleen? men vergeet wij zijn er nog, wij zijn het geweten van onze Opa, ouders, familie en ons zelf, wij kunnen en mogen niet vergeten, wat hen is aan gedaan en dit heeft niets met slachtoffer rol te doen? of in slachtofferrol duiken? een slachtoffer is en blijft iemand, die zijn best deed zich te verdedigen en het onderspit moest delven, de rest is gelul, een woord bedacht, om als pleister op een stinkende wond te doen!