Dus we weten via DNA wie mijn vader is, dat is ieder geval iets? De Babou moest een schop onder haar kont hebben, die had ze nog te goed, ergens in de 90 jaar en dan nog zo gemeen spelen tegen me? Wat heeft haar dwars gezeten op de eerste plaats?
Mijn tante is mijn tante, mijn volle nicht, eindelijk een echte nicht en mijn dochter mijn dochter, maar? waar haalde mijn moeder dan die Adel dan, vandaan? Van mijn nichtje hoorde ik dat opa zo genoemd werd, hij was vermogend, tot zijn tweede vrouw alles vergokte, maar stel dat mijn moeder ondanks haar krankzinnigheid, iets meer wist als wij nu? Zij word in 1916 geboren, als een na laatsten kind, uit twee huwelijken, dat is meer als honderd jaar geleden, toen werd er nog veel verteld, aan overleveringen, en als ik de stamboom bekijk, buiten de aangehuwde, kom ik uit bij oma of misschien wel beide oma,s, Willem hield van jongen vrouwen, dat was zeker, zijn eerste vrouw Helena daar weten we niet over, de moeder van deze tweede oma Paulina Marchant, heten Atjema en was een Inlandse vrouw, haar vader is bekend, zelf de vader van Willem, Abraham huwde met een Inlandse vrouw Mina, Deze Abraham verruild de Nederlandse bodem voor Nederlands-Indië, ook daar zorgt de verschillende manieren van schrijven de naam oorspronkelijk Mackay= zoon van en als we nog verder gaan zien we de naam Morgan, (een naam die ik via het DNA ook tegen kom) verschijnen dit gebeurd dan ergens in Invernis Schotland, nog voor dat de Schotten door verraad, verslagen worden door de Engelsen en zo kom je de naam Mackay op de meest vreemde manier geschreven tegen, dan heb je ook nog de tak die bleef, die naar Ierland vertrok en naar België, Frankrijk, om voor Napoleon vechten en voor Nederland.

Een van onze voor vaderen Johannes geboren 1673, is via Invernis, in Antwerpen terecht gekomen, had daar een Traverne en was stadsomroeper, we kunnen terug kijken tot begin 1600 Schotland.

Van mijn vaders kant? Gewoon harde werker, niets mis mee!
Was die verrekte oorlog er niet geweest, had al die ellende niet plaats gevonden zouden we het weten en zo zie je maar, dat zelfs met de moderne tijd, van nu je niet alle geheimen op kan lossen, ook al ben ik heel dicht bij geweest en in mijn geheugen zaten slechts vijftien gezichten en hoog uit 8 namen en vandaag zijn het er meer als 1400, ook al heb ik ze niet allemaal in mijn hoofd gestamd, globaal weet ik nu hoe de vork in de steel zat, nu is het slechts bij spijkeren, in data, nieuwe namen van kinderen of nieuwe familie, die opdoken uit de vreemdste, hoeken van deze aardbol, sommigen op de vlucht of om gewoon een nieuw leven te beginnen, je moet het lef maar hebben je dorp of stad te verlaten, je grenzen te verleggen in het onbekende? Door welke oorzaak dan ook?