Kinderkoppen, pijnlijk aan de voeten, straten die gemaakt zijn opdat ze niet snel zullen slijten en dat! zal je dan ook weten, waren het niet de zelfde gedachten in de paarden hoofden, hondenkarren getrokken door! en elk eerlijk of oneerlijk ambachtsman, vrouw of daar tussen in, thuis komend, voeten in een zoutbak, zwarte kinders koppen, straten lang, overgaand in pleinen of, geschuurde nylon kousen of rood gekleurde knieën, bloedend, tot gebroken in het ziekenhuis, gespalkt of voor het leven verminkt, verzwikte enkels, dieren artsen, ambulance, mensen menigte, oploop, verschrikte gezichten, mensen die veranderen voor hun helen leven, zo veranderen dat ze zich zelf niet herkennen, achter die glimlach, of bril, voor zon of om beter te zien wat allang is verdwenen aan de horizon, die over ging van avond in nacht, daar achteraan de uil en die muis die vlucht in zijn hol en dus geluk had? Dat was mooi geweest als, scenario, doch het was een basaltsteen, dus niks geen hol, dus nikt geen ontsnappen, opgelucht adem halende muis, gefrustreerde uil? en zo is alles en loopt alles, soms heel anders als dat het bedoeld was of bestemd? als bestemmen ooit bestaan heeft, behalve in de gedachten van een gek, die ik zelf ben, misschien doen jullie wel mee? dan voel ik me minder eenzaam? in die gekte en of je nu vooraan loopt of achteraan, een cirkel is altijd rond, maar kinderkoppen niet, door de speling van de natuur, kun je spelen op kanten, zo als ze op hun kanten in het zand worden geslagen, opdat ze niet bewegen, niet los zitten als een rotte tand in een mond vol tanden, of was het een klapperend gebit, die me deed beseffen dat mijn voeten pijn deden na die lange mars, waar geen einde aan leek te komen en elke leek weet! dat het meer als 70 jaar is en daar lijden kinderkoppen niet onder, ze gaan juist glanzen als nieuw gekochte op gepoetste schoenen in een doos, nog verpakt! zo uit de etalage gevist door de verkoopster, bijwijzen van spreken dan, zo rond de Dam!