Zo ontsnapte het woord Mloeder, waar de M van Moeder en de L van Loeder, twee woorden, die de woede verbergen, opgeslagen in de geschiedenis, de geschiedenis van zo velen en in mijn hersenpan, die vol met eelt is afgeschermd, van de buitenwereld, zodat ik alleen daar last van heb, met al die anderen om me heen, De obsessie die als vet boven water komt drijven, een gaarbak van ontkenning, want daar is waar het om gaat, neus gaten vol asbest,  verboden vruchten plukken, of stelen, wat maakt het nog uit? Pas veel later besef je dat het anders kan, ook zonder! voor hen nog steeds te laat! De trein is voorbij geraasd, heeft we laten staan, in de kou, de weide is kaal gevreten en niet door koeien, nog door buffels of karbouwen, zelfs niet door de sprinkhanen! wel door de haantjes de voorste, die! die pikorde verstoorde, door hebzucht, lijkenpikkers, toch heel anders als mijn eigen hebzucht, voor dat ik daar op aangevallen word!

Zou als mijn ouders altijd op de hoede wezen, terwijl geen pet mij staat en deze ook niet aangemeten krijg, terwijl de hoedenmaker al klaarstond en het de kleermaker werd, die me goot in een mooi pak, die die armoede camoufleerde van een heel/ half- volk verdreven, uit een heus paradijs, heel/ half want vele bleven achter op! of onder de aarde! of zweefde als geesten zonder ooit echt aan wal te wonen, misschien wel aan lagerwal, zo laag dat je tussen stoeptegels moest zoeken, het zand, weg moest krabben en de stoeptegel verwijderen op dat adem gehaald kon worden, we kent dat snakken naar bevrijding? Die veels te langen gedwongen, in gehouden adem? Het gevoel van longen, die als een ballon, heel zacht uitgedrukt, dat wel? Het onwel voorbij gaan en ons kinderen, onze monden vult met gassen, slechte adem, Jappenkampen, oorlogen geweld, zonder bevrijding er in of er tussen en dan die walgelijke nasmaak! Die weg gewuifd word als nooit geweest, nooit bestaan!

Terwijl de L slechts een type fout was en een mogelijkheid van een diep liggende gedachte, is alles daarna de waarheid tot op heden.