Vandaag een rustdag, niet eens zondag, gewoon een tweede dag in de week, verveel me de pokken, zit daar met vol gevreten buik, van ellende video,s gemaakt, voor vrienden of foto’s, op dat die rot tijd voorbij vliegt, dat ie die uren weg kan trappen, het gaat vervelen al die mooie vrouwen om me heen, waar je ook kijkt, met of zonder sluier, zwart, geel, grijs, al die borsten die bewegen of weinig, billen, konten, reet, voetstappen, gedender, gedonder, gewoon herrie, van aller dag, dat niemand daar gek van word? Dat houd ook niet op en dat fuckt maar door, geen mens met verstand op deze wereld, geen wonder dat het land, aan het zinken is, onder het gewicht van zijn bewoners? was het niet dat de platen onder de aarde ze nog even een handje mee helpen, zo willen ze land gaan winnen?? zie je het al voor je? waar gaat het dan overlopen? en maar roepen ik ben mijn Donald Duckie kwijt? Terwijl die eend hem al kneep, zich zelf al zag hangen in de etalage bij de Chinees, rood gekleurd door de marinade en dan krokant gebakken met rijst aan zijn einde komt, wat een mazzel? Om zo aan je einde te mogen komen, want mijn leven lijkt wel eeuwig, voor altijd, al twijfel ik ook vaak of ik niet beter daar had kunnen hangen in plaats van die eend, die ook nog eens werd uitgemaakt voor lelijke eend, lang geleden? op gevreten worden zal die! en aan mij knaagt niemand, gemarineerd of niet, hangend of, uitgestald in vitrines, of op zilverenschaal, met kristalglazen, misschien kristallenbol, er naast en de waarzegger onder tafel verborgen, bij het aanblik der toekomst in de bol? Of verschrikt, opspringt en denkt, maar dat is niet zo, de eend op zijn plaats in de vitrine en die gek, moet verder, die heeft nog een hoop uit te zoeken? Die moet nog even, mensen aan het lachen maken, mensen ergeren je niet spelen, ronduit!dat staat, in die glazenbol geschreven!

Terwijl ik krab aan mijn bol, van wegen die krappe pet die ik nooit opzet, laat staan, dat ik hem ooit bezeten zo hebben, die pet, wel die jeuk die me laat krabben en het me opvalt dat mijn handen vaker vervellen als gewoonlijk, kanker, zal het wel wezen, huidkanker, hoe vaker, ik mijn handen was, hoe meer ik vervel, wat hier eet je met je handen, dat scheelt een hoop afwas, dat kan ik je verzekeren, als je dan ook nog van een palmblad eet, pleur je die na gebruik op de mesthoop of de kippen hebben er lol aan, mieren, pieren en al dat andere gedierte, het enige ongedierte zijn wij zelf, maar je zelf doodslaan is verrekte moeilijk, daarom slaan wij anderen dood, vooral die weerloze, daklozen, werklozen, miljonair lozen, kortom alle lozen, slaan we dood, krijgen we ruimte, denken we? Over al dat bloed? wie moet dat opruimen? welke koelie is daar voor gebleven? we hebben ze net allemaal doodgeslagen, vermorzeld, verbrijzeld, vermalen, gestampt,  verdampt, gelukkig is dit maar een verhaal!