De laatste dagen breken aan, de maand is druk geweest, bordenvol met opdrachten, plannen, plennen, uitvoeren, afwachten, steeds maar door gaan en je hersen ook, voor anderen, soms niet te volgen, bij mij achtervolgen de verhalen, geschriften, mogelijkheden, zou het kunnen, zou het zijn? natuurlijk, waarom niet? en bewijzen, bewijzen dat je geboren bent? terwijl de acte op tafel van de rechter ligt, maar al die ontbrekende jaren dan? Dan moet je bij Soekarno wezen, niet bij mij, ik was nog kind, die het land werd uitgeschopt, misschien was mijn vader wijs in zijn onwijze tijden, waar ik de wrange vruchten van heb mogen eten, tot ik me verslikte, moest kokhalzen, zo als nu bij de rechter in Indonesië, rechters in Nederland, overal in de wereld, bewijzen! bewijzen uit het land der doden, die onder mijn voeten liggen, als de regen die sporen niet uit gewist heeft of waren het de geschiedenis boeken waar niemand in mocht kijken? Die nooit geschreven mochten worden, omdat de waarheid verborgen moest blijven, zo als de lijken? daar in dat oerwoud, greppel, gracht, overwoekerd door planten, die kruipen, of beesten die vreten? knagen, sabbelen, zo als het gerecht sabbelt aan die zelfde waarheid, die verdonkeremaand word? Aan weerskanten van deze aardbol, kloot? Want klote is het en blijft het, terwijl een fles van plastiek, een label heeft waar op staat drink me i,m free! wat een gelul, ik ben helemaal niet vrij? Niet toen, en niet nu! en misschien wel nooit niet, alleen de dood kan het brengen als mijn as uitgestrooid mag worden, op die grond of  het water van mijn geboorteland, terwijl ik liever een brief in de bus zou willen krijgen, samen met mij alle mensen, uit het voormalig Nederlands- Indië of Indonesië, kom weer thuis, wees weer thuis, voel je thuis, zolang het nog kan, wij zijn de laatste van de 2e generatie, die hier geboren zijn en wij kunnen er niets aan doen, wat er toen gebeurde en wat er gebeurd was, wij zijn blanco! Blanco van binnen en buiten, wij dragen geen schuld, al hebben we die schuld wel moeten dragen, was het niet van het ene land, dan wel het andere, ons leven tussen wal en schip, nooit meer thuis komen? Dat stond niet in de bijbel of Koran of welke godsdienst of geen dienst ook! geen vloek is zwaarder geweest of heeft zwaarder gewogen, als onze verbanning met onze ouders of zonder ouders of halve ouders!