Zo in de startblokken, de juiste positie van de handen, vingers, de juiste hoogte, benen en voeten strekken, de zenuwen die gieren door mijn lijf en nu maar wachten tot het startschot klinkt en de sprint begint, de koffers heb ik wel tienkeer in en uitgepakt, welke gaan in de buik van het vliegtuig en welke mee, met mij? Wat heb je echt nodig en wat is niet zo belangrijk? en dan dat verrekte gewicht 23 kilo een koffer en ander 7 kilo, handbagage, ook 7 kilo, ik zelf weeg, schrok ik 58 kilo, dus ben in een jaar 2 kilo kwijt geraakt? waar weet ik niet, misschien ergens een lek in mijn vel, ben ik blijven hangen aan een spijker? of heb ik van angst te veel strot verloren in de WC, want een jaar lang weet ik van deze reis, de reis in het verleden, die zovelen al gemaakt hebben voor mij, die daar laconiek overdoen en misschien hebben ze ook wel gelijk?, terwijl ik angst heb voor die geuren, die de herinneringen weer boven brengen, als of er niet genoeg boven is gebracht? in de loop der jaren, in de loop van mijn leven, wat alleen maar bestaat uit herinneringen! herinnering hier, herinnering daar en overal en dan een oude ontmoeting herinnering daar en ook weer overal, ik hoop dat ik het de baas kan, wel aan kan? Misschien pak ik wel het eerste vliegtuig terug, sla ik op de vlucht, alhoewel dat is wel zonde van al dat geld? Kun je na gaan hoe een brein werkt? Hoe snel dat reageert, terwijl, ik schrijf, denk, vertel en voorstel! als het waren de tijd voor uit wil lopen, terwijl ik achter uitloop? dat is het maffe van de zaak! Dat! maakt het ook allemaal zo warrig zo gecompliceerd en mensen zeggen ook mijn hele leven, dat moet je niet doen? makkelijk kletsen denk ik dan! ga er zelf maar eens aan beginnen? Stap maar eens in dat vel van mij, vroegen noemde ze dat op school rollenspel? wat een mafketels? wat een mafketel die dat bedacht? zal vast wel een Hollander geweest zijn, vast geen Indo, want als die oorlog al niet erkend word en zijn slachtoffers en daar de kinderen van? hoe wil je dan een rollenspel doen, over iets wat niemand kent? Het is of mijn pak, niemand ooit gepast heeft en die van mijn lotgenoten! we hebben dat pak niet eens afkunnen schudden, het leek wel of het van plakrubber was, ja wat? dat vel  van ons, dat vel van ons leven!