En zo is er weer een dag voorbij, spannend, zoveel gegevens, die door gegeven worden of ontvangen, die uitgeplozen moeten worden, terwijl ik liever weer in de bakkerij een bal deeg kneed, zo als heel lang geleden gebeurde, toen ik droomde van machines die dit voor ons deden en verdomd jaren later waren ze er nog mooier als dat grijs witte kreng wat wij op school hadden staan en slechts zelden gebruikt werd, want  vertelde de leraar, stel de stroom valt uit? dan eten we toch geen brood? nee dan moet je met je handen deeg maken en dan in de bus in de oven die niet brand want die ging op stroom en niet op gas, dus het was allemaal gelul, gewoon kinderen bezig houden, wat had ik allemaal niet kunnen doen als die machine aangezet werd? Daar hoorde ik de meester nooit over praten en wat doe ik nu? ik heb een printer, die het heel even deed? vier jaar alles met de hand geschreven, zodat mijn bureau meer op een opslagplaats lijkt, waar ik met veel wrikken en wegen een plaats kan vinden om te werken, ik heb me welf beloofd, volgende maand iemand in te, huren, die me alles uit print en ordent, want dit laatst is nooit mijn sterkste kant geweest, alhoewel ik het wel steeds probeer, het is als of iets in me, het verdomt om mee te werken, als of al die gene, van mijn moeder uit dat verrekte Jappenkamp tegen werken, mijn vader met Apostel Slok en Generaal Spoor en dat hele zooitje ongeregeld van OVWers 2-9RI opkomst Oude Amstel, wat is Amstelveen, die zelfs bij aankomst in Nederlands-Indië, niet meer wisten waar ze onder verdeeld werden, zelf in Nederland niet, zag ik terloops op de dienstkaart van mijn vader, na onze vlucht van Bandung of Jakarta, naar Australië-Singapore al landend op dat geordende Schiphol, daar was mijn lot al bestempeld, buiten alle stempels in mijn groene paspoort! Van daaraf was bepaald dat mijn leven een grote puinhoop zou wezen en worden en dat gebeurde ook, bij ieder stap die ik zet, sloegen de vonken er af en een lichte zwavelgeur steeg in mijn neus vleugels en alle mensen om me heen? en zodoende wisten ze ook altijd dat is het was? hoe onschuldig ik ook keek? het mocht niet baten en de dag dat ik dat door kreeg, dat het zo werkte? ben ik me niet meer gaan verzetten, laat de boel de boel, gil soms wat, schreeuw in een hoek, wacht of de echo  en als die dan mijn oor bereikt, leg ik wat papier aan de kant, zodat ik zeker weet dat ik het niet meer terug kan vinden, want anders krijg je wat ze vroeger zijden een chaotisch geordende zooi, nu dit laatste daar wil ik van af, dus huur gewoon iemand in en misschien kan ik over een paar maanden, met voldoening kijken, hoe ik die hele zooi, die hele Japanse-Nederland-Indië-Indonesische-Nederlandse rotzooi, daar in gepropt heb, gekaderd, wat had ik daar een schurft aan op het MBO, gut, gut, wat, kadert het, school tassen door de gang, kille kale gangen, grijs wit gestipt en soms liep daar een muis, soms een rat en alle soldaten in Nederlands-Indië vielen op hun gat, dus mijn vader ook en mijn ooms, mijn familie bij de KNIL, bij het verzet, die hebben we overigens, ook nooit meer gevonden, zelf ik niet, met al mijn hulpjes en al mijn duimpjes, kon ze er zelfs niet uitzuigen, jammer genoeg! Arme stumpers, arme drommels weten wij wat daar gebeurde? Nou ik heb een spoed cursus gevolgd, Hoe vind je iemand? in een oorlog? die niemand kent? behalve zij die mee deden en op papier waren dat er nog al wat? stel 5 miljoen? stel 10 Miljoen, stel 20, wat maakt het uit? gelukkig hoef ik dat niet uit te, rekenen, ik had mijn handen al vol om mijn eigen moeder te vinden, mijn eigen familie en alle aangehuwde en zelf zo ver dat ik ze niet eens familie kan noemen en toch voelde het zo aan, ik kan er niets aan doen, misschien van blijdschap dat ik iemand had, een naam, voor iedereen, zo gewoon, voor mij een wonder, mijn naam werd altijd verkeerd gespeld of uit gesproken, geen wonder dat ik onverschillig werd, voor de klas was het al niet beter Teun, Vuur, Gijs, later kreeg je holle Bolle Gijs, die had het ook slecht getroffen, werd als voorbeeld gebruikt hoe je alles netjes houd, misschien heb ik wel te weinig naar hem gekeken? Ik weet het niet, goh wat kijk ik uit naar over een paar maanden!