En zo werd ik dus weer wees! Ben terug bij af, wat een harde confrontatie, wat een teleurstelling, wat is het leven toch raar en soms kom je te laat en soms veel’s te vroeg! En is de wetenschap niets anders als het verleden met het heden verbinden, een brug slaan om duidelijk te krijgen wat het heden in houd en er dan achter komt dat dat ook weer verleden tijd is, zo als de sterren die we zien, allang gestorven zijn, wij alleen krijgen dat te laat mee en soms krijgen we helemaal niets mee! Soms ontbreekt elk spoor, zelfs die trein loopt niet op tijd, of helemaal niet, soms word het een bus, taxi, benenwagen, schoenzolen die verslijten, op gezette poten en dan onder uitzitten, voeten afkoelen op dat ze weer in die schoenen passen waar ze uit kwamen! Met veel moeite en die moeite met het bestaan, zo onzeker, terwijl we soms zeker zijn van ons zelf, als of god jij zelf bent en dit laatste is ook goed, kun je ook niemand anders de schuld geven van je fouten, die je op de bank zit te overdenken peinzen en nu blijft het de vraag of dat zo ook is?want misschien ben je anders als ik? Ben je nog maagd op je 24e toen ik al versleten was, bedorven, rottend in een sombere kroeg, waar al die gootbekken, opscheppen, terwijl de pan tot op de bodem leeg was, dus dat scheppen was voor niets en dat gebakje was droog, waar blijft de RUM en de borrel naast me, kil afstekend tegen de schaarse zonnestralen vandaag, koningsdag en zo wil je ook geen koning zijn, moet er niet aan denken en de camera naast me op de bank, die denkt daar ook zo over? De koelkasten gaan te keer en dat mag gerust, mijn borrel blijft koud en mijn bloed ook! Heb ik die nog wel? In mijn aderen, ik sta nergens van versteld, je kunt alles verwachten in het leven, als of ik er om gevraagd heb? Hadden ze niet iets leukers op het rooster? Kan er wel een paar bedenken! Liefde voller, wat aardiger! Gewoon niet zo gecompliceerd, waar heb ik dat aan te danken, terwijl ik dank en stront terug krijg, het lijkt wel een gorilla, die zijn reet afveegt en naar mij toe gooit en zo denk ik aan het eten voor vanavond en dan de nacht die komt, s’morgens vroeg onder weg, afscheid nemen van mijn moesje, opdat ik weer kan zwerven, vluchten uit waar ik ooit vandaan kwam!