En zo! na meer als een halve eeuw, komen er in mijn leven, steeds meer neven, nichten en aangehuwde familie bij! kan ik hun gezicht zien en ze groeten, bellen of via FB schrijven, soms moet ik ze in het Engels schrijven! omdat ze aan de andere kant van de wereld wonen, waar ik de taal niet van ken, daar waar alles anders is! Sommige wonen in het land waar ik vandaan kom, het land, waar het toen te gevaarlijk was! Om te blijven, na de Japanse aanval, na de Nederlandse hernieuwde, inmenging, wraak, was wat overbleef en geen wonder denk ik nu! Maar wat konden wij daar aan doen? En zo verloor ik alles, land, vlag, gezin, moeder,vader en familie leden en in Nederland aan gekomen, verloor ik mijn vader, zusje, het huis in Amsterdam, Amstelveen, het gezin! Van wat daar nog van resteerde? En zo had ik een hele poos niets, alleen een zwarte plek, een zwart gat in mijn geheugen en werd wakker in een kinderhuis, waar alles nep was en zo kreeg in nieuwe ouders, die dan wel niet nep waren, ze waren echt, maar alles er omheen was niet echt van mij! En dit moest het wel worden en op een gegeven moment werd het ook fijn, al die nep mensen om me heen, te zien, die lief voor me waren, dat kan ik niet ontkennen, die waarschijnlijk veel liever waren als, de wereld waar ik vandaan kwam en toch, die wereld waar ik vandaan kwam zat in mijn hart en op een dag ben ik gevlucht, waarheen? Naar nergens, ik ben op hangende pootjes terug gekomen, ook al was het maar voor even, onzeker en toch! weer weg en zo bleef ik steeds maar onderweg, stuurloos en dat is het ergste wat je kan overkomen, want dan overkomt je altijd wel iets en meestal niet het beste, alhoewel! ik ook wel eens geluk had? Maar dat was zelden en vooral zo tijdelijk, vanbinnen werd ik in duizenden stukken gereten, mijn hooft explodeerde, waar ik ook wakker werd? Het was nooit in het paradijs en soms was het alleen maar de hel! Waar voor langere tijd geen ontsnappen mogelijk was en als het wel had gekund, verzocht ik vriendelijk de deur achter me te sluiten, opdat ik rust kreeg, rust! die ik vergeefs zocht, rust! Dat stond niet aangegeven op een landkaart of aardbol uit mijn jeugd en denk ook niet dat die bestaat op de heden daagse Tom-Tom of via Google en al die therapieën, Professoren verkleed als Uil, al die betweters om me heen? En zo vluchtte ik in de Djungel van het leven, waar ik natuurlijk, verstrikt raakte met allemaal enge beesten om me heen, waar het lied ‘allemaal beestjes om me heen’, nog heilig was en ik meer; aan het lied van het, Cocktail Trio moest denken, Op een kangoeroe eiland, waar de kangoeroe zijn! Roept, de kangoeroe moeder, naar haar Kangoeroe kind?
Maar zelfs die moeder en die roep, hoorde en had ik niet! Er werd helemaal niet naar me geroepen! En als iemand wel naar me riep, was ik weer weg! Als iemand me aanhaalde kromp ik ineen! Schuw, zo van wat moeten jullie van mij? En ze hadden, ook niet die geur van mijn moeder, nog de geur van die Orang-oetangs uit die palmbomen! Vanwaaruit! het leven zo mooi was en kunnen die beesten er wat aan doen? dat ze liefde, aan me gaven en nu kappen ze, voor straf al die bomen om? En zo voelde ik die oneerlijkheid en werd zo ook oneerlijk!Tot op een dag een wonder gebeurde! En ik weet nog steeds niet echt, hoe; hoe, dat nu is ontstaan? Ik kreeg vertrouwen in de mens, in me zelf en dat was een raar gevoel! Van die dag af ging ik berg opwaarts en soms, donderde ik weer naar beneden, zo pal op mijn bek! Als kind had ik geleerd op te staan!als je valt, dus dit herhaalde ik dan ook maar en zie! Het werd toch wat! Wel ben ik gevlucht naar de bergen, naar binnen landen, waar weinig mensen wonen! Waar ik naar believen mensen op kan zoeken en daarna waar in mijn eenzaamheid terug kruip, zelf is het nieuwe gezin, wat ik stichtte, kruip ik vaak terug in een hoekje, waar ik leef in mijn eigen wereld, waar soms geen geluid is te horen, zo stil! Zo stil dat je er soms bang van kunt worden, maar dan denk ik altijd aan al die mensen om me heen op deze wereld! Die dat zelfde gevoel kennen en beleven en dit laatste geeft me dan troost en besef ik dat ik niet alleen ben! op deze mooie aarden! Met een echte familie om me heen! En het Ei dacht?