Het is weer zo ver en ook niet

P1080250

 

 

En zo op een dag, toevallig vrijdag, een vrijdag die je altijd tegen komt in een week ergens op het einde, zo was ik dan weer terug, naar tijd lang geleden, de tijd waar ik mijn tijd verdeed in Arles, Les Baux de Provence, Miramas en Istres, aan de goudkust, alleen voor de rijken, toen we nog gelukkig waren in het omzwerven, luisterde naar de zigeuner muziek, een feest wat toen elk jaar werd gehouden en nog steeds, waar mensen over heel Europa samen komen, om een feest te geven en wij waren daar bij! Saamhorigheid dat was waar het om ging en de rest ben ik vergeten, zo belande ik in de tijd tunnel, bijna veertig jaar geleden, terwijl de slaap minder werd en de klok even stil stond, het glas goed gevuld en mijn ogen schichtig keken naar de maan, die nog net, niet helemaal vol was, als of haar tijd niet was aangebroken, wel die van mij en me toen maar weer neer legde in het bed, op dat de uren zouden verstrijken en de gedachten aan Arles herrijzen, waar de beroemde schilder niet meer te vinden was! Nog zijn voet afdrukken in de straat of weg, alleen zijn gedachten, dwarrelde, nog ergens in mijn hersenpan, gelukkig hadden we veel feesten en plezier, zo dat de somberheid van het leven, werd ingevuld door mooie meiden, gulzig in de liefde, waar het vocht sijpelde, daar waar mijn vingers waren, en de warmte stiekem bedreven werd, verscholen in de bosjes, waar de WC ! een gat was in de grond, niet meer en niet minder, waar de drol, enkele seconde nodig had, uit elkaar te spatten, op de vorige drol daar onder en over het gezeik ? Nooit bij na gedacht, wel maakte de opgaande zon me wakker, de stralen, de warmte die over mijn lichaam glijden, terwijl de douw druppels, glinsteren, geen kans krijgen, op te verdampen, in de aanstormende dag! En zo dwalen mijn gedachten naar, toen! Toen we jong waren, toen de wereld, nog anders was, respect en respectloos dichter naast elkaar lagen, niet zo als nu! In een tijd, dat een woord, wonderen kon verrichten en niet eindigde in een lang debat, Ik sta aan het hek en zwaai iemand uit, waar geld geen rol speelt, terwijl ik bezorgt ben over het onderhoud van zij auto, als of niets, in de wereld belangrijker is, de vliegtuigen boven mijn hoofd, ongeremd bezoekers dropt uit anderen, wereld delen, koffers aan de lopende band, gelost worden, waar malafide handel, beland of nooit? Gewoon bezoekers, vrienden van vrienden of geschiedenis die achterhaald moest worden, omdat sommigen dingen in het leven, nu een maal zo lopen, ook al willen we het niet waar hebben, die momenten dat we niet weten of we de wortel zijn! of de ezel! Of anders om! Waarin de gedrevenheid, de hoofd rol speelt en ik speel niets, zelfs het schaken, heb ik er aan gegeven, wel denk ik terug aan die mooie tijden, toen mijn lichaam nog wilde! En ik eigenlijk schuchter, niet goed wist wat! Terwijl die armen van haar en haar zwarte haren of was het blond? Mijn adem liet verstikken en onder tussen? land het vliegtuig, ik weet niet van waar? De lucht van dennen, eikenbomen, zand en rots, geel gekleurd, doet denken aan toen! er is veel veranderd, vrouwen zijn ouder, minder mooi als toen, ook dat geld voor mij, en weer komt er weer een vliegtuig aan, ik weet niet van waar, terwijl mijn vriend, nu zijn vriend uitlaat, een man gevuld met geld, waar wij alleen, van kunnen dromen!Wat is het leven oneerlijk verdeeld! Als of we daar een rol, in hebben gehad? En is het koninkrijk anders? als een regering die we nu hebben? Rovers allemaal en wij mogen dat niet! Onderdanig, de pot op, terwijl mijn hond, onder aan mijn voeten zit of licht, wat dat betreft, is zij de enige, die werkelijk om me geeft en zo word duidelijk wat vriendschap betekend en is het lang geleden dat ik, even er uit was, gewoon, heerlijk, mijmeren over tijden, heel anders als nu! Zo als alles anders is, als waar ik vandaan kwam, wat slecht blijk een nacht monster, van vervlogen tijden en mijn geest geen huis kan vinden en met mij, al die anderen, vele niet met de zelfde achter grond, wel het gevoel, van alleen zijn in deze over volle wereld, plastic vezels, plastiek water en vis en op een dag? de plastic mens, als of die het overleefd?

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s