Terwijl ik nu jaren, van de buiten wereld afsluit, mijn gezin voor laat gaan, terwijl ik anders had gewild in mijn vrijheids- drang, vluchten naar! Zit ik nu te schrijven terwijl mijn dochter speelt met haar vriendin en ik fungeer als kinderoppas, het geen me niet stoort, ik vind het leuk, dat gekwetter, dat imaginaire van kind zijn, wat ik heb moeten missen, vooral! ook het niet met elkaar eens zijn van kinderen en dan de compromis vinden of een dag of twee geen vrienden zijn, hard, pijnlijk zo als een compromis kan wezen en dan elkaar schuchter bellen? Van wil je het weer goed maken met me? Iets waar deze wereld van vandaag iets van kan leren, waar slechte wereldleiders, deze verhalen die ik neerschrijf, eens zouden moeten lezen en het kind in zich zelf herkennen, dit geld voor een ieder die zo opstandig is en zijn gelijk wil halen, te kosten van anderen, terwijl het intellect niet meer is als parels voor zwijnen en dit laatste is niet erg! Als je het maar wilt begrijpen en accepteren! En niet denkt, dat als je nul bent, Z begrijpt, want Z begrijpt nul! Zo als kinderen elkaar aanvoelen, taal, kleur, gebrek! Het maakt niet uit, handen en voeten, ogen, beweging, zo praten ze met elkaar en hebben lol en soms onenigheid, maar! Niet voor eeuwig!
En daarom ben ik blij het kind in mij zelf opgezocht te hebben, gevonden! Eindelijk, welk een rijkdom, terwijl de wereld om me heen, die strijd van bewijzen en dikke lul gedag, achter aan lopen, terwijl de lul, slijt over het asfalt een operatie nodig heeft, heel pijnlijk, om nog als lul te fungeren, dus waarom was het nodig? Zelf was ik ook een zo’n lul, dus ik weet waar ik over praat, terwijl al die andere lullen, nog over deze aardbodem, zich lopen te bewijzen of eerste en tweede kamer, land of wereldbol, we moeten uitkijken dat deze ziekte, niet buitenaards verspreid, stel je voor die ster die je ziet, die niet meer bestaat, omdat je naar het verleden kijkt, harstikkendood, is miljoen jaren geleden reeds gedoofd, alleen wij weten het nog niet! En ineens krijgen ze een erectie?
Ineens willen al die sterren schijnen met hun pracht en praal? Als of ze viagra in genomen hebben? Als of tijd terug gedraaid zo kunnen worden, alleen in zijn stormzinnigheid, waar ik van hoop dat we daar van geleerd zouden hebben en met mij zo velen, voor hen schrijf ik niet dit verhaal? Ik schrijf voor die ster! Die nog flikkert, net niet dood is en nog een kans zou hebben, een fusie van atomen, een wonder, een redding, tot ook deze dooft, ieder geval was de hoop er! Even die verlening in tijd, dus als het moet, verniel de wereld, verniel onze kinderen, verniel alles wat wij lief hebben! Onze hoop kunnen jullie monsters niet vermorzelen!