Vandaag een vrolijk verhaal! Zon, nog eens zon, terwijl ik mijn dochter zie klimmen in de boom, doden takken af zie breken zo dat het leven van de lente ruimte krijgt, verniel de doden takken, verbrand ze, as en humus voor anderen planten, vandaag is het vis seizoen geopend, duizenden hengelaars bezoeken de rivieren in de hoop een visje te verschalken en gaan met legen handen naar huis, de natuur is twee jaar geleden, nog steeds niet hersteld, maar omdat het sprot vissers zijn er niet van hoeven leven, deert het hen niet, de boeren rijden rond op weg naar de wijden, die geploegd moeten worden, zodat de grond kan worden bewerkt en mensen eten krijgen, zonder deze boeren was het slecht gesteld met de mens in de steden, zij zouden verhongeren, men zou elkaar uit moorden, op zoek naar eten! Iets waar zelden bij stil gestaan word, wat zij verzetten! En dan heb je van die mensen die van hen stelen! Terwijl ze zelf voor een karig loon werk verzetten, dure machines moeten kopen, die in jaren, pas af betaald kunnen worden en als je de opgewektheid ziet van die boeren, harde werkers, als of ze door god zijn gezonden? Zijn werk voortzetten, in zijn naam, als deze een naam heeft of ooit gehad? Niet slechts een verzinsel van de mens!
Het doet me beseffen dat ik vaart moet zetten, met mijn eigen tuin, waar de aangetrouwde zoon, onbezorgd zijn tijd verdoet, met niets doen, als of het leven van zelf verloopt, zo als veel van zijn vrienden! Verloren in tijd, oorzaak verwaarlozing of mishandeling, misbruik, voor eeuwig de weg kwijt, voor hen alleen zou je in plaats van verkeersborden, weg wijzers moeten plaatsen, als aanwijzing waar de weg in het leven toe leid en dat het zeker niet berg afwaarts hoeft te gaan, dat uit drama een voorjaar komt en daarna een zomer, de vier jaargetijden waar de mensheid in leeft!
Ik maak me zorgen om hen! Omdat ze als onkruid uit de grond schieten als signaal van de verloedering van onze samenleving, de neergaande spiraal van welvaart en al zijn slachtoffers, geestelijk te kort, alcoholmisbruik als vlucht voor de harde werkelijkheid, net zo werkelijk als de zon die opkomt, of die mooie boom tegen het zonlicht in, gezien door de gelukkige mens die daar oog voor heeft, de misschien gevrijwaard is in zijn leven of zijn ellende heeft gemeesterd, zijn weg zonder borden heeft gevonden! Omdat tijden anders waren, minder complex, want ik benijd de jeugd van vandaag niet echt, nog hun vooruit zichten, of die van onze aarde en zeeën, de lucht, de bergen en de polen die het midden bepalen van wat daar tussen leeft, het Ying en Yang – positief en negatief en daar tussen waar wij leven, wat wij horen te koesteren en slecht doen! Waar we mislukken zo als al die verloren kinderen, waar oorlogen woeden en zullen woeden, zo als al die bosbranden, aangestoken of niet, waarin mensen het beste weten, voor hun zelf en de ander! Dat vinden ze minder belangrijk, eigen kroost eerst, dan een poos niets! Zo begint het voorjaar, de periode met zijn charme, waar verliefde, net als in mijn dromen, hunkeren, waar driften zich als golven op het strand willen storten, ongenaakbaar, liefst naakt, bloot, verhit van verlangen, klaar voor vermenigvuldiging, zo als zaden in het akker, eieren in het nest wat nog gemaakt moet worden in Mei en het ei gebakken wordend in de koekenpan, terwijl het al spettert en nog niet gaar is, terwijl je de boterham al smeert, klaar legt op het bord en de boter nog uit de koelkast moet komen, waar van je de deur nog open moet maken en het mes uit de lade moet pakken en het ei onder de kip, het gas aansteekt en in de winkel de aansteker nog kopen moet, de auto wil starten en vergeet dat je vergeten bent benzine te tanken, gelukkig is het voor jaar! Zorgen kunnen weg gezet worden, aan de kant! Zo als visser aan de waterkant, vogels hun kroost groot brengen al daar, de kwinkvink, ieder geval zijn staat doet dat, de beweging kwink en uit zijn bek komt het geluid kwiek en springt van steen op steen, schichtig, zo als alles schichtig is wat wil overleven en blijven leven, na kan vertellen aan zijn nageslacht, zo dat het eeuwig is voor zij die overleven en dood voor de doden voor altijd, zo kondigt het voorjaar aan nieuwe kansen van het een of het ander!