Einde oorlog? welke oorlog, oorlog van wie, wat hoe en waar? Oorlog, burgeroorlog een langer woord, nooit begrepen in Nederland, want het hield op, de verantwoording december 1949, was dat zo? Nee, natuurlijk niet een stille hoop, Soekarno ten val zou het beste scenario wezen! En dit is ook geprobeerd, alleen de hoop strand in een hoop stront, net zo als de Indo, Chinezen, Molukkers, terwijl wij tot de enkels in de stront stonden, onze familie werd af geslacht als varkens het woord vrede alleen op papier bestond en het tegenovergestelde plaats vond! Zo is de herdenking August 1945 Indonesië, bevrijding Japan, een nieuwe oorlog vond plaats, met een vergulde naam, waar door blaam weg gepoetst moest worden, naam Orde en Vrede, mijn vader was een van hen, hem neem ik het ook niet kwalijk, dat hij deel nam in een verloren oorlog, maar een scenario van onafhankelijkheid eind 1949 die ons moet laten geloven, dat alles koek en ei was? Wat deed ik dan daar? Wat hebben mijn ogen gezien? Waarom werden al die kelen door gesneden? Waarom was roof geoorloofd? Kindersoldaten, gewetenloos te keer gingen? Deze soldaten zijn nu ouder als ik! Als ze nog leven? Welke blindheid heeft hen bezield in de naam van vrijheid? Die gegeven was, zo als een dolle stier, niet gelijk af gekoeld is in de hitte van de strijd, waar zijn al die bezittingen gebleven? Onteigeningen in naam van de Revolutie en waar was die Vrede? Wie kan me daar antwoord op geven? Terwijl we herdenken 1945 mei, augustus en weet ik nog meer, ik herdenk het jaar 1952, de dag dat we het land uitgeschopt werden opdat we niet vermoord zouden worden, als derde rang burgers behandeld, Nederland viel mee! Tweede rang, beter iets als niets! Ik heb naar mijn weten 7 jaar achterstand op de Nederlandse bevrijding toen ik in 1952 aan kwam, dan minstens 20 jaar bij moet tellen, toen ik Nederlanders duidelijk kon maken, dat je beter geen bonje met me kon zoeken en dat was dan, de dag van bevrijding! Een dag waar ik niet trots op ben! Het is de dag in mijn geheugen, waar ik me zelf verloor, waar in alle dromen als de krisstalnacht in honderdduizend stukken kapot viel, ik werd met rust gelaten, terwijl ik door de donkeren straten van Nijmegen, Amsterdam of welke stad, dorp, land bewoog, waar geen mens durfde te vertoeven, dus als we over bevrijding praten! Daar kun je elke dag aandenken, dag in dag uit, jaar in jaar uit, het monument kan niet groot genoeg wezen, om de slachtoffers te herdenken, niet alleen de doden! Ook de doden levende zo als ik, gebrandmerkt, waar de geur van dood de neusvleugel raakt en weg trekt, een abrupte bewegen verguld van angst, de angst voor morgen, onze kinderen, deze aarden waar rovers ter paard, nog steeds galopperen en gekken met steken, ons vertellen over vrede, terwijl achter de rug het leger optrekt, wat heet tactiek, niet dat ik zo naïef ben, dat een goede verdediging nodig is? Doch het begrip over onze gekozen leiders, wat beter onder de loep genomen mag worden zo dat wij minder lijden! Ik zit liever een glas wijn te drinken met vrienden, dan vechten tegen een gevecht, wat je niet kunt winnen en dat Heil of Banzai geroep, hebben ons leven niet beter gemaakt, nog Jezus of Mohamed, Marie Le Pen of Geert Wilders en al die mensen die van daken schreeuwen, dat ze beter zijn en hun stront vinger, bij gebrek aan wc papier, wijzen naar hen! en ik kan het weten als slachtoffer van een politiek, waarin mensen dachten in rassen en Ubermensen , een gedachten die moeilijk uit hersens is te verdrijven, ook ik maak me daar soms schuldig aan, omdat het me met de paplepel is in gegoten! Mijn leven uit blauwe ogen en een huid niet wit!