En zo op een dag, een dag als vandaag kwam ik op de site Indisch4ever en tot mijn stomme verbazing een foto, vergeeld, bruin en oud, net zo oud als de mensen er op, een echtpaar, terwijl ik zo ga lezen, antwoorden bekijk, zie ik een naam, mijn mond valt open, die naam had ik eerder gehoord, die kende ik ergens van, nog niet zo lang geleden, terwijl ik mijn nicht spreek, me de bewuste foto laat zien en denk, stuur die door na mij, we zijn alweer 7 maanden verder en nu heb ik ze gekregen, via een ander kanaal, deze foto laat me zien een andere tak van de familie uit dat zwetende Indonesië, waar hard gewerkt werd wilde je ergens komen, of daar blijven waar je was, je baan behouden, kapers op de kust, kapers overal, wat is er mooi aan het zoeken in oude documenten?, vergeelde foto’s? Het antwoord weet ik wel, wie waren dat, hoe leefde zij? welk geheim word daar verborgen? Een foto zo stil! welk lijden zal ontstaan, zo als al die miljarden foto’s op deze wereld ooit gemaakt? Door een camera vast gelegd met een druk op een knop of harde indruk van iets? Zo schaar je je in de rij van mensen opzoek naar het verleden, die hopen op antwoorden, die uit eindelijk gevonden worden, ook al duurt het jaren, door mensen die hun leven geven, gedreven in het oplossen van vragen, die niet eerder rusten en als zij het niet vinden, komt er iemand anders, die die plaats in zal nemen, vanuit de zelfde wens! Weten, willen weten!
Een hobby, een gedrevenheid, die me steeds versteld doet staan, duizendpoten, die uit zoeken dat Indonesische verleden, verstoten ooit, na een verloren oorlog onder de naam Vrede, verbannen op scholen, waar me volksstammen werden verbannen uit hun oorsprong, als of ze in gaskamer waren omgekomen, zonder gas, zo dat alleen de kamer overbleef, wat is erger, gas of het zwijgen? Dit laatste daar kunnen we over mee praten, het grote zwijgen in de geschiedenis, een stilte die nu doorbroken word, ja meer als 70 jaar, onvoorstelbaar, droevig maar waar! Jaren waarin alles werd beloofd, corruptie plaats vond en zal vinden, gewin, verraad, zo als de joden werden verraden door hun eigen joodse gemeenschap, zo werd de Indo en Molukker verraden in dat moederland, terwijl wij dromen van die warmte in ons vaderland, waar we misschien weinig bezaten of heel veel, afgepikt, verloren, ingeleverd, nooit weer verkregen, welke schande is dat? Daar mochten we niet over praten? Noch denken, laat staan dromen, nou mijn dromen blijven bestaan en die van u?