Zo heb ik, gisteren herdacht mijn zus! Een goede fles wijn er bij en een boek, het werd! het boek Indisch leven in Nederland, mijn dochter lag toch lekker te slapen en voor ik het wist verdween ik in dat verhaal, verhalen die zo anders waren als die van mij en toch? Ik heb gelachen! Gelachen! Ben nu ik pas halve wegen, dus vanavond, heb ik weer wat te lachen, dat vooruitzicht in verschiet geeft me goede zin, de anekdote van Alfred Birny vond ik geweldig, temeer ik ook een misvormde vinger heb, dit door een op hol geslagen paard, alleen al die gedachten! Die hij beschrijft, hoe alles zou moeten wezen? daar achteraan huppelt, wroet en zweet en dan de nuchtere ontknoping van zijn zoon, uit eindelijk terug komt bij af, het toppunt van drama! verder was het hele verhaal en al die andere verhalen samen, smakelijk geschreven, met een echte Indische humor, waar, Nederland nog wat van kan leren, de beschrijving over het ontstaan van die Indische keuken, niet te overlezen, die knauw, vernedering! dat ontberende, genadeloze, die ontberingen die ze allemaal hebben moeten slikken, toen ze in dit koude kikkerland kwamen, dit zet aan! tot nadenken, zo word je door Nederland geschoven, als of het een partij schaak betreft, het boek stamt uit 2006 heeft wat mij betreft, niets in geboet in het jaar 2017, dit boek heb ik vorig jaar van Wouter Muller gekregen, terwijl ik al verschillende keren, er in gebladerd had,de gedachte in me! ja maar! ik kwam niet met de boot! Nog! heb ik in een pension gezeten! En zo bleef het boek liggen, misschien was de tijd niet rijp of had ik nog zoveel andere boeken te lezen? Jammer dat het zo ver van mijn huis, af speelde, als of ik als buitenstaander in een andere wereld dook, terwijl al lezende, thuis kwam, Of de opmerking tussen wal en schip, gevoelens! die geuit worden, als of je zelf, aanwezig bent, elke bladzijde weer opnieuw, elk hoofdstuk, beschreven of verteld door een ander persoon, de dromen, fantasieën, de des betreffende persoon, beschermen, zo één eigen verhaal krijgen en daarmee tijdelijk een oplossing brengen, aangrijpend is, tussen de regels, de hardheid van het bestaan, vernedering, persoonlijke worsteling, om het gezin in leven te houden, dan vooral, hoe Indo ogen kijken, naar dit land, zijn wederopbouw! Daar tussen door het eigen leven met gezin. Zelf stoot ik op een foto van verre familie, wiens namen ik sinds pas ken, een huwelijks foto!
Een boek goed geschreven en het lezen waard. voor als je zoekt naar je roots, terug wilt gaan in tijd.