En zo werd ik een snuffel musschel, hoe vaak kun je in je leven van beroep veranderen, ieder geval meer als een Kameleon, terwijl beroep, een te groot woord is, het is een hobby geworden, mijn lust en leven, het houd me van de straat, waar het buiten zeikt van de regen en zo help ik hen, zo als ik eens geholpen werd, wat is het leven mooi, zo dankbaar, terwijl velen niet weten waar ze aan beginnen! Kennes doet pijn, brengt rimpels op je gelaat, je word er ieder geval niet mooier op, je rook als een kettingroker en drinkt als een paard, terwijl de kater op het bed licht, te slapen en denk, mafketel die je bent, terwijl hij gisteren me onder piste, ik dacht nog lief te wezen voor hem, als dank werd ik nat, terwijl buiten de rivier aanzwol tot een oorverdovend kabaal, dat zelfs de wijn en slaappil, niet hielp, wat een nacht en er komt er nog één aan! Als of we nog niet genoeg gestraft zijn in het leven, want nu moet ik over wij praten! Een ik verandert in wij! Wie had dat ooit gedacht? Zo trek ik aan mijn peuk, misschien word het wel mijn laatste, drama moet, anders is de lol er van af, kun je beter op houden met schrijven en logica bestaat niet, ieder geval niet in mijn leven, misschien bij de buurman? Zie die overigens zelden of die wat te verbergen hebben heeft, denk ik dan? Van die mensen die als schimmen over straat lopen? Wel aardig in gesprek! Ben nog nooit binnen geweest in zijn huis, ken het alleen van buiten, niet onaardig, alles is af, mijn vrouw reed met haar dronken hoofd de poort aan gort en haar auto, zij op hoge poten naar ons toe, dat was een duren grap, als je bedenkt dat het nog geen negenhonderd meter van ons vandaan is, centrum- huis, begrijpen jullie hoe vaak ik me zorgen maak, als mijn vrouw lange afstanden rijd, nog de vraag of je aan komt waar je moet wezen! Zo reden we naar Nederland, via Antwerpen en zij wou weer terug naar Brussel, was het niet dat ik oplette, anders waren we in Napels uit gekomen, daardoor durf ik s’nacht, niet te slapen, je weet nooit waar je terecht komt! Heb al van die nacht marry’s, mijn hele leven lang al, word wakker zwetend en wel of in Duitsland, Indonesië of Jappenkamp, bij een beul, die alle gedaantes aan neemt, behalve de goede, volgens mij heb ik daarom zo’n dorst, zweet me de pleuris en pissen moet ik ook al zo vaak, lig je net lekker te slapen, eindelijk rust! Vergeet het maar, de wijn verdampt voor mijn ogen, je moet alles in de gaten houden, je kunt niemand vertrouwen, zelfs je eigen glas niet! Terwijl ik nu extra Alert op mijn glas let, zie ik daar achter nog een glas staan van gisteren! Ook niemand die de boel opruimt achter mijn reet, waar zijn die tijden gebleven? Dat je samen de afwas deed, lekker kletste op haar kont, contact maakte met elkaar, soms haar in haar bil kneep, nu heb ik een machine, voor alles, ik heb eigenlijk mijn vrouw niet meer nodig! Wel mijn dochter, die is het zonnetje in huis, al begint ze de laatste tijd ook steeds meer van zich af te bijten, dwingend, naar! Natuurlijk snap ik dat, wat moet je met zo’n oude man als vader!