Eindelijk, dring ik door in de jungle van geheimen, verborgen, op gesloten, liefst voor goed, was het niet dat die hand kwam, die hand, uitstrekkende met gegevens, die ontbrekende gegevens en namen, maar zo als altijd niet compleet, als of de waarheid voor mij verborgen moet blijven, als of ik gedwongen ben te leven met een leugen, van wie dan ook?
Vandaag kwam nieuws, niet veel, maar toch? En daar tussen die leegte, hadden we hem gevonden, de eerste man van mijn moeder, dossier op mijn bureau, gegevens over wat die uit gespookt had, wat maakt mij dat uit, ik wil bij mijn moeder uit komen, zij die mij op deze klote aarde baarde, waar ik die foto’s nog aan moet zien, die stomme ondervoede kinderen, dat mens uit Jappenkampen, nieuwe kampen als of voor haar niets anders was weg gelegd, terwijl ik het haar zo zou gunnen, een lieve man, niet belust op geiligheid, gewoon liefde en de rest kwam er na, voor haar kwam niets de mannen verslonden, geen wonder dat het slecht af liep met mij! Als het haar al niet gegund was! Ooit was ze in dat paradijs, Baron, Freifau, adel wat wens je meer, luxe en met de Japanse inval was het af gelopen, ging het berg afwaarts, nog sneller als naar boven, er leek geen einde aan te komen, nog aan al die kampen die je zag, als je wat kon zien door al die ellende, waar van ik nu begrijp wat je hebt moeten door staan, terwijl ik je alleen geluk toe wenste, dit uit schuld gevoel, uit tijden dat ik je vervloekte, als een in de steek gelaten kind, niet wetend waar je door heen ging, nog wetend wat je einde zou wezen, terwijl ik een wees werd, in levend vlees, voor de haaien geworpen, waar ik tot de dag van vandaag als een knoop, aan een bord hang, paling knoop, noem ze maar op, normaal leer je dat bij de marine? Dat alles speelt zich af ver weg van hier, eigenlijk mijn vaderland, waar geen vader is, laat staan mijn moeder! Jij ging weg in een gekkenhuis en hij naar Amerika en ik bleef achter en zo dook ik achterwaart, in de geschiedenis en kom je nog steeds niet tegen, behalve je geboorte bewijs, waar mensen aanwezig waren om te bevestigen dat je op deze aardbol kwam, waarom? Rijst bij mij de vraag? Een man van het oorlogskabinet een man van de Genie tekenaar, moest dat gewicht brengen aan je geboorte of omdat er iets niet klopte? Ja ik heb het goed gelezen, nog ben je daar om antwoord te geven op al die vragen, die zo uit het leven van een beerput komen, want het stinkt aan alle kanten, van voor tot achter, wat ben ik blij dat ik mijn kinderen liefde heb kunnen en mogen geven, misschien had jij dat ook voor ogen, waren er duisteren machten, die je dwongen, zo als mijn nichtje pas gevonden vertelde dat je altijd op bed lag en lang sliep, kwam dat door het nacht braken, of was het je vermoeidheid, drugs? Ik zal het nooit weten, ik probeer slechts je te begrijpen, jou weg naar de ondergang, de hel van jou leven, die mijn leven ook tot een hel maakte, terwijl dit me in Berg en Dal al voorspelt werd door de katholieken al daar, waar ik als jongen op groeide, verloren in dat dal, met de naam Villa Kerstendal, hoe kon het verzonnen worden, ooit een klooster geweest, terwijl jij nooit non was en nooit zal worden, net zo min als dat ik jou terug kan krijgen, terwijl mijn oren goed gehoord hebben wat je me vertelde en niemand die me gelooft, wat dat betreft besef ik terdege, dat je wilde dat ik ontsnapte aan die waanzin, waar je zelf in zat op gesloten, geen uitweg kon vinden als de dood, die ongenaakbaar naar je toe kwam op zachte treden, dit laatste hoop, ik voor je, dat je niet in honderdduizend stukken bent gehakt, zo als zo velen, die het geschiedenisboekje niet hebben gehaald en zo schrijf ik van uit mijn bed, naar jou, vijfenzestig jaar later, omdat ik het nooit eerder heb kunnen doen in deze woorden!