Na de oproep via TV en later op internet! Adriaan Van Dis omdat Bloody boek te lezen, De tolk van Java, iets waar je dan ook niet meer onder uit kunt! Ik heb het gelezen, mijn neus wou er niet meer uit, mijn vrouw en kind stoorde me, op ieder moment, de vrouw door haar te kort aan hormonen, daar ze haar schildklieren, weg gehaald hebben en vrouwen gaan dan pas echt klieren, je zou ze zo een schop onder de kont geven, mijn dochter wegens de onstilbare honger van haar, het liefst heeft dat ik de koelkast, la, micron, open trek.
Nu moet ik even terug in de tijd, nog niet vermoedend, wat deze dolk, op de voor bladzijde deed? dacht nog even aan een opkomende zon, onder dat mes, eerst bladzijde lieve woorden van mijn dochter, wist ik dat Alfred een jaar jonger was als ik en begon te lezen, nu snap ik! dat ik een van de beroerdste schrijvers van de hele wereld ben, tevens dacht ik, zo! Misschien toch maar beter, dat ik niet met mijn vader ben opgegroeid ? Niet dat mijn vader! zo als zijn vader, geweest zou zijn, dit laatste weet ik natuurlijk, nog steeds niet, zeker! Maar na die waterval van ellende, zowel van de vader, moeder en kinderen, begon ik me gelukkig te prijzen met mijn ellendig leven, van trappen, kasten, mishandeling in Amsterdam twee of drie hoog, dan dat gat in mijn geheugen in het kinderhuis, hij weet tenminste nog hoe hij daar kwam! was ouder als ik, niet alleen dat! maar met broers en zussen, wat een rijkdom! En dan gaat hij over zijn vader vertellen, moest gelijk denken aan Westerling en vroeg me ook af? of zijn vader niet stiekem dat boek gelezen had voor hij zelf ging schrijven? Aan het geratel van die type machine moet die beste man! dat monster! die moordenaar, kindermishandelaar, vrouwen versierder, het geen hij tegen spreekt tijdens zijn verblijf in Indonesië op die enkele keer na? Hoe vaak herhaald hij niet dat hij er geen echt oog voor had, voor dat vrouwelijk schoon? Ondanks dat deze, zich aan hem opdrongen, zo had ik met iedereen te doen in het boek, terwijl er soms passage waren, waar een luide lach uit mijn keel klonk om dan weer verder, in dat verhaal te duiken- zwemmen en zo bracht de schrijver mij terug! bij al mijn eigen verhalen en beklag en dacht, mazzel dat je in Nederland geboren bent, maar ook dat kwam niet tevoorschijn, uit wat ik verder las in het boek, zo zat die vader op die kamer jaar in jaar uit, daar moest een godsvermogen aan papier door gegaan zijn, als je per week een lint van een type machine verslijt, want dat lint kun je ook nog een keer omdraaien, dat weet ik uit ervaring, dat huis moet uitgepuild zijn, van dozen, borden vol met documenten, of die vader, was zo ontevreden over het geen hij schreef, dat die bladzijde na bladzijde in de prullenbak donderde, ik heb nog even op botenlijsten gekeken of ik de naam tegen kon komen van die verrader uit Indonesië, die zijn vader met het mes achterna liep, terwijl de schrijver, de fiets vast moest houden voor de Hema, omdat namen misschien wel fictief waren, slaagde ik daar niet in.
Zo jammer dat ik geen hacker in de familie heb, die bij mijn verborgen documenten kan komen, wat dat betreft heeft de schrijver geluk in zijn leven, wat mij betreft mag hij die boeken prijs winnen! als je leven zo is geweest! Mij rest de vraag? Wat zou mijn vader moeten na laten om al die ellende te vergoeden? Die hij in ons leven heeft aan gericht? De schrijver doet daar laconiek over, heeft dat allemaal naast zich neer kunnen leggen en misschien daarom is zijn boek zo geweldig, een soort happy ending, hij had dan ook een ander leven als ik en toch zo herkenbaar, herkenbaar is ook het gevecht met hem zelf en zijn omgeving en vlijmscherpe waarnemingen, zo als ik het nog nooit bekeken heb, wel een glimlach op mijn gezicht kon toveren, omdat de waarheid flinter dun is, zo als zijn geslepen woorden in zijn boek!