Terwijl het onderzoek begon om mijn moeder te vinden, wat gepaard gaat, natuurlijk met boeken lezen, krantenberichten, ben ik nu dankbaar, niet dat we mijn moeder gevonden hebben? maar wel aangehuwde familie, een sneeuwbal van gegevens, van achter de PC reis ik over de wereld, door tijden, verhalen, soms leuk, soms ook erg triest of is het woord verschrikkelijk! beter op zijn plaats? Gods geklaagd? Foto’s met liefelijke gezichten, met een lach of graf, daar heel ver weg van hier, terwijl ik het overzicht allang kwijt ben zonder hulp, kreeg ik dat nooit op een rij! Al die duizenden onderzoekers, weg gestopt achter een bureau, boeken wurmen, vretend, pluizen in het verleden, wat bezield deze mensen, wat bezield mij? Het willen weten! Dat hebben we allemaal gemeen, al die ontbrekende gegevens verzamelen, recht zetten wat, was krom, zo als een smid smeed het ijzer, onbekend! Bekend, dat is het doel!
Ik probeer ze me voor te stellen, achter dat bureau, achter al die printers, waar gegevens uit rollen, worden vergeleken, door gestreept of weg gestopt, voor later, want je weet maar nooit? En zo kwam een vraag? Soldaten die het leven verloren in Indonesië eind 1945-1962, ogenschijnlijk simpel op te lossen? en wat met vernielde documenten, door een hinderlagen of opgeblazen, gebombardeerde posten, weg! gegevens, niet vrijwillig, oorzaak vliegtuig bom of granaat, gewoon uitgemoord? Door de aanvaller gegevens verbrand, onder de aarde verborgen bij het op springen van aarde, meters hoog, als een tapijt aarde, verborg dat wat voor het oog, gegevens van belang, terwijl U de schouders op haalt en denkt, dat is lang geleden? Dit laatste klopt, niet voor hen! Soms is er de mogelijkheid, door een klein gegeven, zo ontzettend klein, het verhaal verder in te vullen, zo dat zij die zijn verloren, hun plaats krijgen in de geschiedenis, waar wij allen uit zijn ontstaan!