En zo beland ik in niemandsland, zo beland ik in de begin jaren 1950 in Indonesië Bandung of Batavia, zo net 23e januari na en net voor de periode dat Westerling het land verliet, 30.01.1950 en zo als we kunnen lezen in zijn boek, had hij orde en vrede gebracht, alle struikrovers-rebellen hebben op stap en sprong, een ander beroep gekozen, hielden op met moorden, het leger was ook ineens verandert in heilige engelen, religieus groeperingen, die het land voorheen onveilig maakte, bekeerder en dat alles in een week tijd, dat verteld ons de geschiedschrijving!
Uit gesprekken met mensen die in die tijd daar woonde, oud genoeg waren! vertelde dat zij geen last hadden omdat hun huis zwaar bewaakt werd, natuurlijk goed bewapent waren., er waren dus mensen daar, waar onder ik, die geen wapens hadden, die hadden angst! Iets wat op geroepen word in een mens, vaders, moeders bij kinderen als de wereld om hen heen, gewelddadig is, wreed en dit is een totaal ander beeld wat het boek Westerling weer geeft twee jaar later of tijdens zijn verblijf in zijn gevangenschap in Singapore, want daar had hij tijd genoeg en gaf het boek uit 3 Mei 1952, terwijl mijn leven met zo velen daar verder ging, tussen de inkt van zijn pen, de periode dat vluchten naar Nederland en andere wereld delen op grote schaal begon en als ik nu via Google zoek, dan valt het me op, dat gegevens summier zijn, documenten van Minister Drees, die er niet op liegen, kranten berichten die de Nederlander vooral gerust wil stellen, over de goed leef omstandigheid daar! In mijn zoektocht, waar ouders altijd hebben gezwegen, de kinderen geen benul hadden, wat er tien straten verderop gebeurde of in andere provincie leefden!
Mijn grote vraag? waarom vlucht- iedereen naar andere landen, waar onder Nederland als alles daar zo veilig was? Waarom zou je vluchten, weg trekken van huis en haard, al die ontberingen doorstaan, mens onwaardige behandeling en hielden al die ouders de kiezen stijf op elkaar, net zo als de soldaten die terug kwamen? Waarom hebben wij op de scholen, nieuws radio & de schaarse TV nooit iets vernomen? Omdat het geen Nederlandse grondgebied meer was? Terwijl daar het wespennest dan misschien wel aangeslagen was, maar niet uitgeroeid, dus die vrijheid’s- roes-razernij, dit samen het zoeken naar macht! Ook al was Soekarno aan gewezen, dachten enkele elementen, daar heel anders over ergens 1965-1966 horen we de anti communisten actie, die hardhandig de kop in word gedrukt, het juiste aantal doden is niet echt bekend, de getallen die ik zag, logen er niet om en overstijgen de slachtoffers aantal van de Nederlandse, Orde en Vrede actie in de jaren 1946-1949. En zo was dit vredige land verlost van de ene tiran en stond de nieuwe op.
Dus mijn vraag? ben ik wel geboren? Heb ik wel bestaan? Bestond Indonesië wel? Of alleen in Nederland niet? Waarom stroomde al die vluchtelingen dan nog steeds, over deze aardbol? En zo bouwde de Indische – Molukse- gemeenschap, nostalgische dromen over toen, toen alles nog koek en ei was, zijn Pasar Malang, Tante Lien, Anneke Gronloh, Kantjil verhalen en de Indische cultuur, was geboren en daarmee de waren geschiedenis- geschiedschrijving, dood, dood als een pier! En de Ambonees, droomde nog steeds over hun eigen land. De brieven van uit Indonesië gaven ook geen uitkomst, omtrent de ware toedracht, de geheime dienst loerde overal, mensen werden verraden belande in de gevangenis, verdachtmakingen, verraad vierde hoogtij, van uit dit Paradijs de Gordel van de smaragd.
De Indonesische sage, die aangehaald werd in het boek van Westerling, die verwees naar Rusland de sikkel en de hamer, de voorspelling, is naar mijn weten nu, de punt van een Moskee geworden, die heilige oorlog die zijn weg vond na de Japanse capitulatie, vermengt met rovers-moordenaars, die niets met deze heilige oorlog van doen hadden. Of zou dit allemaal niet waar zijn, nooit gebeurd en is het allemaal een illusie, ontsponnen in mijn brein? Terwijl ik in het vliegtuig zat, aan de borst van mijn moeder en in de schoolbak op de lagere school?