En zo gaat het onderzoek door, het onderzoek of mijn verhaal geloofwaardig is! Of het verleden word herkent, de geschiedenis, die we niet in Nederlandse boeken vinden, die zelfs door de hedendaagse Indische mensen, durven te ontkennen, nooit was er spraken van geweld, na de vlucht van Westerling, nog de Anti Communisten actie uit 1965-1966, het paradijs was geschapen, een vrij Indonésie, alles liep op een rol, deze gedachte, deze schaamte van het Indonésiens volk, staat in de weg, voor- wat werkelijk plaats vond in die jaren, na dat Nederland vertrok, wat was, met al die wapens? Al die mensen die nog terug moesten naar Nederland, men had vijfjaar nodig, alle troepen daar heen te verschepen en deze zouden in een maand weer thuis zijn????kijk ik geloof niet in de kerstman, nog aan sinterklaas, of de onderzoeker, sluit de ogen, of heeft geslapen tijden de lessen en vergeet niet, het zijn Nederlandse lessen en daar over hoef ik niet verder uit te wijden, wel is het god geklaagd, dat een eerste en tweede generatie, met de nek aangekeken is, zo van hoe durven ze! Ik kan U in het kort vertellen, ik durf, ik schaam me niet, er bestaat geen zeem op deze wereld, die mijn tranen kan drogen, nog die van mijn volk, al ben ik blanker van huid, van binnen zijn we het zelfde, Indo, een eens en voor altijd, al het bloed verspild, waar de aarde nog rood van kleurt en gas een snellere de dood gaf, op de nagels aan de muren gekerfd, als teken van het lijden, geleden ooit, druipende muren, grijs, zo als de kleur van dood, het is jammer dat ik als kunstenaar er geen mooiere kleur aan kan geven, nog aan mijn leven, nog aan het leven van mijn lot genoten, die als bladeren van een boom, afvallen, dood gaan, zonder gehoord te zijn, in de schreeuw van hun lijden, daar waar ze hulp nodig hadden en niet kregen, waar vrouwen de hoer moesten spelen en mannen pijpten, verkochten, het geweten, hun ziel, waar drugs en wapens naar boven kwamen, verzet, krankzinnigheid, waar beelden op tv tot afgrijzen riepen, veroordeeld! Wie! Niet dat ik laatste goed praat, maar wie praat, wie goed? Wie wil de kolder van mijn leven, nemen en de kolder van mijn volk? Een kolder die is verborgen, onder vrachtwagens, leugens, waar goederen wagens over heen denderen, om plat te walsen, wat eens de werkelijke waarheid was.