In de aller laatste, poging nog iets van het verleden boven water te krijgen, via het Rode Kruis, dit na een jaar correspondentie, verwijtende antwoorden, waarom ik niet gewoon een vraag had? Dat is nu het vervelende van een onderzoek, dat gegevens mondjes maat binnen komen en natuurlijk ook als je aanvraag al onder weg is, het antwoord komt uit een heel anderen hoek! Het is mijn half zusje uit de USA, die jaren voor mijn vader zorgde, voor die overleed, die met ooms en tantes, de hele geschiedenis kende, dat van zijn verblijf in Indonesië en wat daar met mijn zus en mij gebeurde, waardoor verklaard kan worden, waarom, die zoek tocht niet verder kwam al het Jappenkamp 3e Lands opvoedings- gesticht, Baros 5, Karees, Tjimahi en Tjidenkamp, slechts een gedeelte kwam via het Rode kruis, de rest moest van Heerlen komen van het SAIP.
Mijn verblijf in Tjimahi met mijn zus, staat als een paal boven water, wat ik alleen niet wist, dat mijn moeder ons daar gedropt heeft en zelf naar een geestenziekenhuis is gegaan, U kunt de schok wel voor stellen, dus erg ver naast mijn vorige verhalen, zit ik niet, toen mijn vader ons vond, dit door mijn zus, die hem zag lopen voor het prikkeldraad en riep, papa, papa, trof mijn vader twee totaal verwaarloosde kinderen aan, vol luizen en zwaar ondervoed, vandaar mijn mooie op gezette buik, die ik voor me uit sleepte of mijn zus mee moest slepen als ze me droeg. Zij heeft ook aangetrouwde oom,s en tantes gesproken, die deze verhalen bevestigen, zowel van ons als mijn vader, mijn vraag is wat deed Jan Thomas-Scheers in dat verhaal, een deel kan ik bedenken en zal daar niet erg ver naast gezetten, heb het nu over de jaren, na eind 1949, het was een zakenman, had een vrachtwagen bedrijf en is de sleutel figuur, voor, tijdens en na de oorlog voor mijn familie, waar onder ook mijn vader. De wond van mijn vader werd ook beschreven, het geen mijn zus een jaar geleden vertelde, deze wond word nu door mijn half zus bevestigt, de Babou die in gehuurd werd door mijn vader, nadat die ons opgehaald had, word zijn toekomstige vrouw, als zij in Nederland aankomt, haar familie naam is Pieter, een familie die ook zware tol heeft betaald, tijden de Jappen oorlog en de Nederlands – Indische periode, zij kwamen ergens rond februari Maart per boot aan.
Dat is nou het fijne als je met het gezin opgroeit, je hoort iets, je hoeft niet zo te graven als ik en je hoofd te stoten tegen gesloten, dossiers, deuren, kasten, ambtenaren en verbrand verleden. Dus toch weer een stapje dichter bij gekomen, van wat was en niet geloofd word. Zoals het hele Indische probleem weg gewimpelt word, tot op heden.