Met de vuist op tafel, als het mag van U

thumbnail_img_4401

 

 

Je schrijft het zo TJIMAHI, dit is zo geschreven voor de overheid, wij als burgerslachtoffers schrijven het zo! Tjimahi, T staat voor angst, de T staat voor een naam van een dorp iets buiten Bandung, weggedrukt op de landkaart, weg van een wereld stad als Bandung, de Japanners vonden dit ook een uitstekende plaats om mensen op te sluiten, zo als je kippen opsluit en ziektes uit rot, als ik de overheid moet geloven hebben de mensen na de overdracht eind 1949, daar voor hun lol gezeten, vooral Kinderen-moeders, vrouwen van soldaten, Nederlandse soldaten wel te verstaan en heel veel- veel KNIL soldaten, waarom zaten ze daar? omdat het gezellig was? om lekker samen te eten, was misschien goed koper??? nee die zaten daar om beschermt te zijn tegen rebellen, deze rebellen waren niets minder dan Indonesiërs die op wraak uit waren, onder hen veel gespuis, een woedende gemeente die op wraak uit waren en alles dode wat op hun weg of voeten kwam

http://www.geheugenvannederland.nl/nl/geheugen/view..

http://www.delpher.nl/nl/kranten/view…

Het geen ook duidelijk uit deze Nederlandse kranten blijkt en toch anno 2016 weet en wil het SVB bewijzen hebben, kampkaarten waren er niet, in een tijd van rebellie, daar worden papieren verbrand, word gemoord, word angst verspreid en dit laatste heeft mijn moeder doen besluiten met haar kinderen toevlucht al daar te zoeken, daar waar ze onder Japanse bezetting geplaatst werd dat heeft haar het verstand gekost en het vernomen dat ze in 1956 weer bij haar familie woonde. Toen wij allang naar Nederland waren gevlucht, de woorden van mijn vader! Het is te gevaarlijk daar.
Uit het boek van Raymond Westerling en gerepatrieerden uit die jaren weten wij en de soldaten die achter bleven, de Indo hoe het er werkelijk uit zag, Vietnam is een voorbeeld.
Angst vreet, angst verlamt, angst laat je, de ogen sluiten, dus vraag ik me af waarom de Nederlandse overheid al die jaren hun ogen dicht houden en verkondigen dat ze 600 mensen af gewezen hebben voor een extra uitkering, misschien enkele terecht, van al die duizenden mensen die daar waren zijn vele al overleden, uitgeweken, ieder geval niet op Nederlandse bodem, zelfs terug naar Indonesië, als rechts staat, hoort Nederland het recht aan hen die geleden hebben in deze verschrikkelijke jaren na de overdracht te vergoeden.
Bewijzen zijn er genoeg.

Een gedachte over “Met de vuist op tafel, als het mag van U

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s