Terwijl de gedachten, gaan naar een vis, die je boven je mond houd, met of zonder ui, het speeksel van je mondhoeken afdruipt, een weemoedige gedachten die niet verwezenlijkt kan worden op dat moment, doet ons belanden bij een Chinees restaurant, die de geleden pijnen verzacht, die even laat vergeten, hoe we hebben geleden en de gedachten, waarom, kun je niet over de hele wereld, verse haring kopen, welke verdomde uithoek dan ook? Deze Chinees- Japanse eetgelegenheid, aan geboden door vrienden, was als een pleister op de gapende wond, volgevreten, buik vast houdend richting huis, zo als alle overvloed schaad kon ik slecht in slaap komen, tot overmaat van ramp en nacht vlinder in de kamer, de grote van een kleine vleermuis, met geel groen blauwe ogen en omdat ik net een Elian film bekeek, me kippenvel bezorgde en maakte dat hals over kop mijn toe vlucht zocht in de enige ruimte die een matras bezat, zonder kop kussen, jonge poezen die er voor zorgde dat mijn oogleden, op half staan, bij het ontwaken van de dag, alle verwoede pogingen, om als nog in slaap te komen, geef ik de strijd op en blijf wakker, tot ik neerval, mijn dochter is naar school en heeft van dit alles niets mee gekregen, dus ik kijk al met angstige blikken, naar het moment dat ze thuis gaat komen, vrijdag gaat de school vroeger sluiten, zo ook mijn ogen.