Terwijl de droom van adel is vervlogen, de baron slechts een roepnaam was van weelde, de origine wel van adel was, half zuster getrouwd met Duitse adel, andere zussen met Franse adel en mijn aders blauw bloed had, stroomde dat als geen ander, vooral als ik me gesneden had, dan kijk ik naar de foto van mijn opa adjudant onder officier in het leger en nog een hele hoop andere benamingen, die het moest bekopen met een goklustige vrouw, die alles verspeelde, zodat alleen zijn baard groeide grijs!, vermoedelijk tot zijn knieën, alvorens hij ik de doodskist belande, zijn botten geen kans kregen te bleken in de Indische zon, vermoedelijk werd er een mooi feest gevierd op zijn begrafenis, dit laatste zou ik hebben gewild, als ik in zijn schoenen had gestaan, een man die veel kinderen op de wereld heeft gezet, van jongen vrouwen hield en dus smaak had ongetwijfeld, dit leven verliet, omringt met kinderen en kleinkinderen en daar de kinderen van, wat is mijn leven daarbij armzalig vergeleken op eerste gezicht, wat hij niet wist dat ik de tijd mee had en zo doende gelukkig ben met een kleiner gezin, wel twee huwelijken net als hij, in deze tijd past een groot gezin niet, daarvoor is de wereld te klein geworden, zo jammer dat ik je niet heb mogen leren kennen, zo jammer misschien, misschien ook goed, anders was ik zeker in het leger getreden, dit laatste heb ik geweigerd, omdat ik liever achter bleef bij de vrouwen die een zware tol betalen bij een gevoerde oorlog, voor land en vaderland en de daar uit ontstane consequenties, die uit eindelijk het leven koste van mijn moeder, een vrouw die verloor haar beide mannen, kinderen daarvan terwijl ze het jappenkamp overleefde, voor welke prijs???