Alaaf toch niet

image002

 

 

Terwijl vragen bruisen door mijn hoofd, de wereld gewoon door draait en het leven daar omheen ook als of het verleden onbeduidend was voor het heden, dit om alles maar snel te kunnen vergeten, vooral zwijgen, doen of je neus bloed, met dit laatste, daar ben ik mee op gegroeid, tot binnen in me iets, begon te bruisen, borrelen, koken, schreeuwen, gillen, verschrikkelijke geluiden makend, zoeken de ik! Ik wil het weten, wil ontdekken en vinden en heb gevonden en zo niet dan komt het zeker, zo als de waarheid het wind van de leugen en de leugen zijn tong in slikt en vermoord word, tot gruis vergaan het onderspit delft van de waarheid, die zelfde waarheid waar het koningshuis, staat, alles daar omheen verdoezeld, wat geleden werd, leed en versleet, verhoerd, gesnoerd en op gehangen, verkracht, gedwongen, geprostitueerd, geneukt in de kont, navel, neus, oren, ogen, oksel, paardenstaart, knieholte of welke holte dan ook, waarin het geleden, word weg geschoven met bulldozers, kreten werden versmoord, tot zwijgen, waar botten verbleekt, waar tanden in aarde happen, happen in leegde, nog gehoor, waar oren zijn gesloten, waar hersens buiten werking gesteld zijn en nog steeds tegen de bierkaai gevochten word, terwijl de vrede getekend was, maar niet voor mijn moeder en vele van hen, die moesten bekopen hun vrijheid met de dood, die vrijheid waar ze zo naar uitkeken, vergeefs, een korte hoop, die eindigde in de dood, die nooit de kans gaf tot hereniging, van wie dan ooit, van welke toekomst, van welk leven, voor altijd gescheiden, afgesneden tot kort van de navelstreng, waar jodium geen wonderen kon verrichten, waar het vuur peloton waarschijnlijk mild was geweest, het mes dat de kelen doorsneed, alvorens geslagen, dood geknuppeld, vermink, verkracht, geslachtsdelen gestopt in alle gaten die overbleven of argeloos weg gegooid, in struiken of rivier als die voor handen was, zo niet, gegeten of voor de varkens opdat het bewijs van dit alles, verdoezeld werd, zo als wij verdoezelen de waarheid van wat was geleden door hen, daar heel ver in Indonesië, waar ooit een Nederlandse Prins hoopte, Prins van te worden.

 

 

 

Een gedachte over “Alaaf toch niet

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s