En dat net voor doden herdenking, kom de mail binnen, als een bom, Agatha Christie zou er jaloers op wezen, mijn geest uit het mistlandschap, had het geroken, voelde het aan, dat op die Jappenkamp kaart, twee kinderen waren en nu hebben ze namen Boudewijn Leopold en Robert George Karlos Iwan, die zijn half broers van mij, ook de scheidings- datum is nu bekend, waarom moest het 62 jaar duren voor de waarheid boven tafel komt, waarom! Alleen door dat ik als een pitbull vastbijt, niet loslaat, komen elke week nieuwe gegevens op tafel, een schok, gevoel van blijdschap, die dan langzaam overgaat in angst, leven ze nog? En waar? En op deze papieren staat het vermeende vrachtwagen bedrijf Thomas-Scheers in Bandung en linken vallen samen, mijn hele fam. werkte daar, of hielp, of kreeg gewoon onderdak, dit zo na de werkelijke bevrijding en nu weet ik dat ze in twee verschillende kampen hebben gezeten, Bandung en toen gescheiden naar Batavia en uiteindelijk samen naar Bandung, waar mijn vader in beeld komt. Dus ik heb twee halfbroers, een echte Nichtje en achter nichtjes.

En zo heb ik me jaren alleen gevoeld en versleet ik het boek alleen op de wereld en ging mijn oproep rond de wereld, het antwoord kwam nog steeds niet uit de fles, die volgens mij schipbreuk heeft geleden of in vissers netten terecht kwam of op rotsen in stukken is geslagen.

En tussen de regels, lees ik dat enkelen het niet overleefd hebben en Oom Benjamin heeft aan de Birma spoorbrug gewerkt, dit laatste gelukkig wel overleefd.

Deze beste man bleek in Nederland te wonen, een uur rijden van me vandaan, nu heb ik contact met zijn dochter en deze foto! Die krijg ik binnen kort toe gestuurd en zie dan het waren gezicht van Gabriël Johannes, mijn moeder en zusjes, een gezin die ik nooit heb mogen leren kennen.